Διερεύνηση της παροχής Λογοθεραπείας στα Ειδικά Σχολεία του Νομού Αχαΐας

Abstract

Εισαγωγή: Ορισμός της Ειδικής Αγωγής σύμφωνα με το ΦΕΚ 3699/2008: «Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (ΕΑΕ) είναι το σύνολο των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών στους μαθητές με αναπηρία και διαπιστωμένες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες». Ορισμός Ειδικών Σχολείων ΦΕΚ 1566/85 «Σκοπός της εκπαίδευσης είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών ικανοτήτων των ανθρώπων ώστε να εξελιχθούν και να ζήσουν δημιουργικά μέσα στην κοινωνία». Καθώς δεν υπάρχει εκτεταμένη βιβλιογραφία για την Ειδική Αγωγή στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα για το έργο του Λογοθεραπευτή στα Ειδικά Σχολεία, αποφασίστηκε το θέμα της παρούσας πτυχιακής εργασίας να είναι «Η διερεύνηση της παροχής Λογοθεραπείας στα Ειδικά Σχολεία του Νομού Αχαΐας». Μεθοδολογία: Σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση της παροχής Λογοθεραπείας στα Ειδικά Σχολεία του Νομού Αχαΐας. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, ένα ερωτηματολόγιο που αφορούσε αποκλειστικά τους λογοθεραπευτές των ειδικών σχολείων και συγκεκριμένα τις απόψεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο έργο τους. Τα Ειδικά Σχολεία του Νομού Αχαΐας ήταν συνολικά δεκατέσσερα με τα έξι από αυτά να διαθέτουν την ειδικότητα του Λογοθεραπευτή. Οι ερευνητές αφού ήρθαν σε επικοινωνία με τα Ειδικά Σχολεία μοίρασαν τα ερωτηματολόγια στους συμμετέχοντες Λογοθεραπευτές κι αφού συμπληρώθηκαν τα συνέλεξαν. Αποτελέσματα: Μετά τη συλλογή των δεδομένων ακολουθεί η ανάλυση τους η οποία έγινε με τη βοήθεια του εργαλείου Microsoft Office Excel 2010. Τα σημαντικότερα αποτελέσματα της ανάλυσης αφορούσαν α) την έλλειψη Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού και συγκεκριμένα στην ειδικότητα της Λογοθεραπείας, β) την επάρκεια συχνότητας των

συνεδριών, την αποτελεσματικότητα της ομαδικής θεραπευτικής παρέμβασης, γ) τη συνεργασία με τη διεπιστημονική ομάδα, δ) την κάλυψη των αναγκών του κάθε παιδιού καθώς και ε) την επάρκεια των υλικοτεχνικών υποδομών. Αναλυτικότερα βρέθηκε ότι μόνο το 43% των Ειδικών Σχολείων διέθεταν Λογοθεραπευτή, το 83% των συμμετεχόντων απάντησαν αρνητικά στην επαρκή συχνότητα των συνεδριών ανά παιδί αλλά και στην αποτελεσματικότητα της ομαδικής θεραπευτικής παρέμβασης, το 100% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι υπάρχει συνεργασία με τη διεπιστημονική ομάδα του εκάστοτε σχολείου και τέλος το 100% των συμμετεχόντων εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του σχετικά με την κάλυψη των λογοθεραπευτικών αναγκών του κάθε μαθητή και με την επάρκεια των υλικοτεχνικών υποδομών που διαθέτει το εκάστοτε Ειδικό Σχολείο. Συμπεράσματα: Έπειτα από σύγκριση των αποτελεσμάτων με τη σχετική βιβλιογραφία, παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των νόμων και των ευρημάτων της έρευνας. Είναι απαραίτητο λοιπόν να στελεχωθούν όλα τα Ειδικά Σχολεία με Λογοθεραπευτές όπως προβλέπουν οι Νόμοι, να παρέχονται περισσότεροι οικονομικοί πόροι για τις υλικοτεχνικές υποδομές κάτι που θα διευκολύνει το έργο των Λογοθεραπευτών και θα συμβάλλει στην κάλυψη των αναγκών των μαθητών. Εκτός αυτών θα πρέπει να υπάρξουν πιο συγκεκριμένες οδηγίες όσον αφορά τα καθήκοντα των Λογοθεραπευτών.