Η αποτελεσματικότητα των ειδικών φυσικοθεραπευτικών ασκήσεων σε έφηβη με ιδιοπαθή σκολίωση. Κλινική μελέτη περίπτωσης

Abstract

Σκοπός: Ο σκοπός αυτής της περιπτωσιακής μελέτης ήταν να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα των ειδικών φυσικοθεραπευτικών ασκήσεων για την σκολίωση (PSSE) σε μια έφηβη 13,3 ετών με Εφηβική Ιδιοπαθή Σκολίωση (ΕΙΣ). Μέθοδος: Για τον σκοπό αυτό σχεδιάστηκε ένα εξατομικευμένο φυσικοθεραπευτικό πρωτόκολλο PSSE διάρκειας 6 μηνών, το οποίο εκτελούνταν εποπτευόμενο σε κέντρο φυσικοθεραπείας 2φ/εβδ., και είχε διάρκεια 60΄/συνεδρία. Τα μέσα έκβασης που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κλινικού, ακτινολογικού και αυτοαναφερόμενα. Για την αξιολόγηση της κλινικής εικόνας χρησιμοποιήθηκε το κλινικό εργαλείο αξιολόγησης της εξωτερικής εμφάνισης του κορμού (TRACE), όπου αξιολογούνταν 4 περιοχές (ώμοι, ωμοπλάτες, ημιθωράκιο, οσφύ) για ασυμμετρίες, μέσα από οπισθίο-πρόσθιες φωτογραφίες του ασθενή από τον ίδιο εξεταστή. Η γωνία συστροφής των σπονδύλων στον θωρακικό και στον οσφυϊκό ύβο (T-ATR, L-ATR) μετριόταν κάθε μήνα μηνιαία με σκολιόμετρο. Η έκπτυξη της άνω και της κάτω θωρακικής περιοχής (Upper & Lower Chest expansion-UCE,LCE) υπολογίστηκε με τη χρήση μεζούρας περιμέτρου θώρακα (υπολογίστηκε η διαφορά από μέγιστη εισπνοή σε μέγιστη εκπνοή). Για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής, χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο της Ερευνητικής Εταιρείας Σκολίωσης SRS-22, το οποίο συμπληρώθηκε στην αρχή στους 3 και 6 μήνες καθώς και το ερωτηματολόγιο κηδεμόνα (Br-Q) 3 και 6 μήνες μετά την εφαρμογή του κηδεμόνα. Επίσης, υπολογίστηκε η γωνία Cobb θώρακα και οσφύος (με κηδεμόνα και χωρίς), καθώς και ο δείκτης οστικής ωρίμανσης Risser, μέσω ακτινοδιαγνωστικού προγράμματος από ακτινογραφίες της εφήβου. Ακόμα υπολογίστηκε, από τον ίδιο εξεταστή το ποσοστό διόρθωσης του κηδεμόνας στην θωρακική (T-IBC) και στην οσφυϊκή σκολίωση (L-IBC). Τέλος, υπολογίστηκε ο κίνδυνος επιδείνωσης της θωρακικής και της οσφυϊκής σκολίωσης και η συμμόρφωση με το πρόγραμμα PSSE στο σπίτι και στο φυσικοθεραπευτήριο. Χρησιμοποιήθηκε περιγραφική στατιστική για την εξέταση όλων των μέσων έκβασης. Αποτελέσματα: Μέσω του κλινικού εργαλείου TRACE στους 4 μήνες, αναδείχθηκε βελτίωση σε ποσοστό 100% της κλινικής εικόνας. Τα αποτελέσματα σχετικά με την T-ATR και την L-ATR, ανέδειξαν βελτίωση 20% και στις δύο γωνίες Cobb. Τα αποτελέσματα σχετικά με την UCE και την LCE ανέδειξαν μηνιαία βελτίωση 100% και στις δύο θωρακικές περιοχές. Το SRS-22 στους 4 μήνες, δεν κατέγραψε βελτίωση. Τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν με το Br-Q στους 4 μήνες, αφορούσαν μόνο στην αρχική μέτρηση (80%=καλή ποιότητα ζωής. Όσον αφορά τον υπολογισμό του ποσοστού βελτίωσης στις γωνίες Cobb θώρακα και οσφύος χωρίς να φοράει τον κηδεμόνα η ασθενής, στους 4 μήνες, η περιπτωσιακή μελέτη δεν κατάφερε να βγάλει αποτελέσματα, εξαιτίας πρόωρου τερματισμού της, όμως υπολογίστηκε το ποσοστό βελτίωσης της T-IBC σε 25% και της L-IBC να είναι μεγαλύτερο από 50%. Τα αποτελέσματα σχετικά με τον κίνδυνο επιδείνωσης της σκολίωσης έδειξαν 80% κίνδυνο επιδείνωσης για την θωρακική σκολίωση και 90% κίνδυνο επιδείνωσης για την οσφυϊκή σκολίωση, πριν φορεθεί ο κηδεμόνας, ενώ όταν εφαρμόστηκε ο κηδεμόνας, τα ποσοστά αυτά μειώθηκαν σε 35% για την θωρακική σκολίωση και σε 5% για την οσφυϊκή σκολίωση. Τα αποτελέσματα συμμόρφωσης με το πρόγραμμα των PSSE στους 4 μήνες ανέδειξαν 100% ποσοστό συμμόρφωσης στο φυσικοθεραπευτήριο και 88,89% στο σπίτι. Συμπεράσματα: Ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα 6μηνης παρέμβασης PSSE φαίνεται να είναι αποτελεσματικό στην βελτίωση της κλινικής εικόνας, της έκπτυξης του θώρακα, της γωνίας συστροφής των σπονδύλων. Η σχετική με την υγεία ποιότητα ζωής παρέμεινε σταθερή μετά την παρέμβαση. Η πλήρης συντηρητική θεραπεία (PSSE και κηδεμόνας), μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο επιδείνωσης της σκολίωσης συμβάλλοντας σημαντικά στην πρόληψη.