Επιτομή:
Σκοπός της πτυχιακής εργασίας ήταν η ανάλυση χαρακτηριστικών ομιλίας και αναπνευστικής επάρκειας, σε άτομα με Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ) με διαφορετικό βαθμό σοβαρότητα της διαταραχής.
Για την ολοκλήρωση της πτυχιακής συλλέχθηκαν δεδομένα από 40 ασθενείς με ΠΣ (16 άντρες και 24 γυναίκες) με διαφορετικό επίπεδο αναπηρίας και σοβαρότητας της νόσο, όπως αυτό μετράτε από το EDSS (Εxpanded Disability Status Scale Διευρυμένη Κλίμακα Κατάστασης Αναπηρίας). Oι ασθενείς ολοκλήρωσαν μια σειρά από δραστηριότητες για τη διάρκεια φώνησης, ένταση της φώνησης, διαδοχοκίνηση και ταχύτητα ανάγνωσης. Οι αναλύσεις του δείγματος ομιλίας έγιναν με τη χρήση του Praat Software. Οι ασθενείς χωρίστηκαν επιμέρους σε 2 ομάδες ανάλογα με το βαθμό σοβαρότητας της διαταραχής (Ομάδα Α ΕDSS 0-2 (n=22) και Ομάδα Β EDSS 6-7.5 (n=18) και συγκρίθηκαν με νόρμες σε κάθε δραστηριότητα όπως αυτές είχαν συλλεχθεί από τη διεθνή βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα των ασθενών συγκρίθηκαν με μη παραμετρικές μεθόδους (non parametric tests) και οι συσχετίσεις έλαβαν χώρα ανάμεσα στις διάφορες μεταβλητές (ηλικία, σοβαρότητα, τύπο της ΠΣ, και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν) με Spearman’s test (non parametric).
Το βασικό συμπέρασμα της εργασίας είναι ότι άτομα με μεγαλύτερο βαθμό αναπηρίας όπως αυτό μετρήθηκε με την κλίμακα EDSS (με την νόσο σε πιο προχωρημένο στάδιο) παρουσιάζουν χαρακτηριστικά δυσαρθρίας όπως διαδοχοκίνησεις, λέξεις ανά λεπτό, μέγιστο χρόνο φώνησης σε μεγαλύτερο βαθμό και αναπνευστική επάρκεια. Εξαίρεση όμως αποτελεί η ένταση της φωνής που δεν φαίνεται να διαφοροποιείται αισθητά ανάμεσα σε άτομα με μικρό βαθμό EDSS και σε άτομα με μεγαλύτερο βαθμό EDSS. Η αναπνευστική ανεπάρκεια και η σοβαρότητα της αναπηρίας από τη νόσο συσχετίζονται σημαντικά στον πληθυσμό που εξετάστηκε στην παρούσα πτυχιακή.
