Επιτομή:
Η παρούσα διπλωματική εργασία αναλύει τον τρόπο με τον οποίο η εισαγωγή των Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (GIS) ευνοεί στο να εντοπιστούν περιοχές μίας πόλης, συγκεκριμένα της πόλης της Πάτρας, στις οποίες κρίνεται αναγκαία μία ενδεχόμενη βελτίωση. Στόχος είναι η χάραξη ενός ποδηλατόδρομου και η ταυτόχρονη ενοποίηση και πεζοδρόμηση του ιστορικού αρχαιολογικού κέντρου με την προσθήκη ποδηλατικής λωρίδας, καθώς και η τροποποίηση του συγκοινωνιακού ιστού σε μία προσπάθεια αύξησης του δημοσίου χώρου.
Αρχικά, αναφέρεται η εξέλιξη της πόλης στον πολεοδομικό της ιστό και γίνεται αναφορά στη μελέτη του Σχεδίου Βούλγαρη. Παρατηρείται ότι υπάρχει δυνατότητα τροποποίησης του σχεδίου πόλεως, διότι υπάρχουν περιορισμένοι χώροι πρασίνου, και είναι εμφανής η έλλειψη ενός οργανωμένου ποδηλατόδρομου που θα ένωνε τα δύο άκρα της πόλης.
Στο δεύτερο κεφάλαιο, γίνεται μία ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη του ποδηλάτου ως μέσο μεταφοράς και αναλύεται η ένταξή του στο κυκλοφοριακό σύστημα της Πάτρας για την αποσυμφόρησή του. Μάλιστα, προτείνεται και η ιδέα της χάραξης ποδηλατόδρομου που ενώνει τα δύο άκρα της πόλης, καθώς και επιμέρους ποδηλατικών διαδρομών.
Στη συνέχεια, εφόσον στόχος είναι η αύξηση του δημόσιου χώρου, παρουσιάζεται μια πρόταση ανασχεδιασμού του κυκλοφοριακού συστήματος στην πόλη της Πάτρας, ενοποιώντας το ιστορικό κέντρο και δημιουργώντας πεζοδρόμους και ποδηλατική λωρίδα σε αυτό. Συγκεκριμένα τέθηκαν ως στόχοι : α)η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, β)η αύξηση του δημοσίου χώρου στην πόλη, γ)η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και δ)η βελτίωση των προσβάσεων του ποδηλάτου.
Τέλος, εφόσον εντοπίστηκαν οι ελεύθεροι χώροι και οι χώροι πρασίνου, με τη βοήθεια GIS, κατορθώθηκε να βρεθεί ο συντελεστής κυκλοφορίας σε αυτές τις περιοχές και έτσι να θεωρηθούν ως περιοχές κατάλληλες να αποτελέσουν κοινόχρηστους χώρους. Έτσι έγινε και μία επιπλέον μελέτη για τη βελτίωση των αστικών μεταφορών στην πόλη της Πάτρας.
