Επιτομή:
Η συγκεκριμένη πτυχιακή εργασία έχει εστιάσει στην φυσικοθεραπευτική παρέμβαση σε ασθενείς με νόσο Parkinson και ειδικότερα στην αντιμετώπιση των ελλειμμάτων στην ισορροπία και στην βάδιση τους. Αρχικά δίνεται ο ορισμός της νόσου και γίνεται μια ιστορική αναφορά στην νόσο, από αναφορές παρκισονικών σημείων και θεραπευτικών προσεγγίσεων στην αρχαιότητα μέχρι την μελέτη του James Parkinson και των μεταγενέστερων ερευνητών.
Έπειτα αναλύονται τα παθοφυσιολογικά και παθολογοανατομικά στοιχεία της νόσου, όπως η ανατομία των περιοχών εκφύλισης, οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις αυτών και η παθοφυσιολογία της νόσου. Αναφέρονται στοιχεία επιδημιολογικών μελετών πάνω στη νόσο σε συχνότητα εμφάνισης, ποσοστά θνησιμότητας, επιπολασμού, ανά φύλο, περιοχή, αλλά και την επιρροή εμφάνισης της νόσου με βάση προδιαθεσικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Αναφέρονται επίσης είδη παρκινσονικών συνδρόμων (ασθένειες αντίστοιχης κλινικής εικόνας με την νόσο Parkinson).
Αναλύονται τα κινητικά συμπτώματα της νόσου και η κλινική εικόνα των ασθενών και αναφέρονται τα μη κινητικά συμπτώματα. Στο κεφάλαιο κλινική διάγνωση αναφέρονται τα σημεία που λαμβάνονται υπόψη καθώς και η δυσκολία για απόλυτη διάγνωση της νόσου από τον εξειδικευμένο ιατρό.
Το ειδικό μέρος της εργασίας εστιάζει στην θεραπεία της νόσου. Αρχικά αναλύεται η φαρμακευτική θεραπεία και η αποτελεσματικότητα των πιο διαδεδομένων σκευασμάτων για την καταπολέμηση της νόσου αλλά και στρατηγικές στην φαρμακευτική θεραπεία. Έπειτα αναλύονται παλιές (όπως τα στερεοστατικά χειρουργεία) και σύγχρονες επεμβατικές τεχνικές(εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση) και η αποτελεσματικότητα των τεχνικών αυτών στην βελτίωση των συμπτωμάτων της νόσου.
Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας επικεντρώνεται στην φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση των ασθενών με νόσο Parkinson. Αναγκαίο κομμάτι πριν την έναρξη της αποκατάστασης αποτελεί η αξιολόγηση του ασθενή, για αυτό έχουν παρατεθεί τα στάδια της νόσου όπως έχουν τεθεί από τους Hoehn & Yahr αλλά και κάποιες από τις εγκυρότερες και χρησιμότερες κλίμακες που χρησιμοποιούνται από τους κλινικούς. Ήταν χρήσιμες να αναφερθούν και κάποιες διαφοροδιαγνωστικές τεχνικές.
Τέλος αναλύονται εκτενώς οι φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις για την βελτίωση της ισορροπίας και της βάδισης σε ασθενείς με νόσο Parkinson, κατηγοριοποιημένες σε τέσσερις ομάδες(στις ασκήσεις πάνω σε διάδρομο, στις ασκήσεις με την βοήθεια εξωτερικών ερεθισμάτων, στις ασκήσεις με αντίσταση, στις ισορροπιστικές ασκήσεις και στις ασκήσεις αύξησης της ευελιξίας των ασθενών). Κλείνοντας αναφέρονται κάποιες επιστημονικά τεκμηριωμένες εναλλακτικές τεχνικές για την βελτίωση της ισορροπίας και της βάδιση των ασθενών αυτών, αλλά και ένας ανασκοπιστικός πίνακας με τις έρευνες που χρησιμοποιήθηκαν.
