Επιτομή:
Εισαγωγή:Το μυοπεριτονιακό σύνδρομο αποτελεί μια μυοσκελετική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός ή περισσοτέρων σημείων πυροδότησης πάνω σε ένα μυ ή μια μυϊκή ομάδα. Τα σημεία πυροδότησης έχουν περιγραφεί από τους Travell και Simons (Travell & Simons, 1999) ως επώδυνα ψηλαφητά οζίδια, που εντοπίζονται κατά μήκος μιας τεταμένης μυϊκής δεσμίδας πάνω στη μυϊκή γαστέρα. Η παρουσία των σημείων πυροδότησης σχετίζεται με δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος σε επίπεδο νευρομυϊκής σύναψης. Τα σημεία πυροδότησης προκαλούν συμπτώματα (κυρίως πόνο), τόσο τοπικά, που εντοπίζονται στον προσβεβλημένο μυ, όσο και αναφερόμενα, που αντανακλούν δηλαδή σε γειτονικές περιοχές του σώματος. Το σύνολο των συμπτωμάτων καλείται πρότυπο του πόνου και είναι δυνατό να αναπαραχθεί κατά την εξέταση με μηχανική πίεση πάνω στο σημείο (Alvarez & Rockwell, 2002).
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η κατανόηση των σημείων πυροδότησης πόνου όσον αφορά την αξιολόγησή τους, τα κλινικά χαρακτηριστικά τους, την παθοφυσιολογία τους και τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Συγκεκριμένα να αξιολογήσει τη θεραπεία των σημείων πυροδότησης μέσω των τεχνικών μαλακών μορίων, της βεντούζας αρνητικής πίεσης και της ισχαιμικής πίεσης.
Μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 45 άνδρες αθλητές ποδοσφαίρου με ηλικία από 18-30 ετών, σωματικό βάρος από 65-85 κιλά και ύψος από 1,65-1,87m. Τα άτομα αυτά χωρίστηκαν σε τρεις ομαδές ανάλογα με τη θεραπεία που υποβλήθηκαν οι οποίες ήταν:ομάδα IASTM, ομάδα με βεντούζες και η ομάδα με την ισχαιμική πίεση.Κάθε άτομο υποβλήθηκε σε τρεις συνεδρίες οι οποίες είχαν κενό μίας ημέρας μεταξύ τους.Οι μετρήσεις της αίσθησης του πόνου πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια του αλγομέτρου. Οι στατιστικές αναλύσεις πραγματοποιήθηκαν με το πρόγραμμα SPSS.
Αποτελέσματα: Με βάση τις στατιστικές αναλύσεις όλες οι μέθοδοι θεραπείας ήταν αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση των σημείων πυροδότησης πόνου. Από τα αποτελέσματα διαφαίνεται ότι η πρώτη μέτρηση δεν εμφάνισε διαφορές μεταξύ των αποτελεσμάτων των παρεμβάσεων. Από την δεύτερη όμως παρέμβαση και μετά υπάρχει μια σημαντική διαφοροποίηση ανάμεσα στην αίσθηση της πίεσης μεταξύ των υποομάδων παρέμβασης για τα σημεία πυροδότησης πόνου. Στην τρίτη αξιολόγηση εμφανίζονται πλέον σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων παρεμβάσεων για όλα τα σημεία πυροδότησης πόνου που θεραπεύτηκαν, με την τεχνική IASTM να ξεχωρίζει.
Συμπεράσματα: Κατά το πέρασμα των χρόνων πολλοί επιστήμονες έχουν ασχοληθεί με την ανάλυση και την εμβάθυνση στα σημεία πυροδότησης πόνου. Για την αντιμετώπισή τους έχουν πραγματοποιηθεί έρευνες ποικίλλες σε διαφορετικούς μύες και με διαφορετικές μεθόδους. Στην έρευνά μας ως πιο αποτελεσματική τεχνική αποδείχτηκε η τεχνική IASTM. Βέβαια η τεχνική IASTM υστερεί σε αρθρογραφία γι’αυτό και θα χρειαστούν περεταίρω έρευνες για πιο πλήρη και αξιόπιστα αποτελέσματα.
