Επιτομή:
Ο όρος «αστάθεια του ώμου» αποτελεί ένα φάσμα διαταραχών που περιλαμβάνει εξάρθρωση, υπεξάρθρημα και χαλαρότητα. Πρόσθια αστάθεια είναι η πιο κοινή μορφή αστάθειας και μπορεί να σχετίζεται με νευρική βλάβη. Η διάγνωση της πρόσθιας, οπίσθιας ή πολλαπλών κατευθύνσεων αστάθειας βασίζεται σε μια λεπτομερή ιστορία και φυσική εξέταση που περιλαμβάνει διάφορα εξειδικευμένα τεστ. Ακτινογραφικές μελέτες πρέπει να περιλαμβάνουν ειδικές προβολές να οριοθετηθούν συγκεκριμένες βλάβες, όπως μια βλάβη Bankart ή μια κάκωση Hill -Sachs. Πρώιμη χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι μια επιλογή, ιδιαίτερα σε νεότερους ασθενείς. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η χειρουργική επέμβαση μετά την πρώτη εξάρθρωση μπορεί να μειώσει το ποσοστό υποτροπής. Αποκατάσταση επιτυγχάνεται σε τέσσερις φάσεις, αρχίζοντας με την ανάπαυση και τον έλεγχο του πόνου και προχωρώντας σε ισομετρικές και ισοτονικές ασκήσεις. Ο στόχος είναι για τον ασθενή να φτάσει το 90 τοις εκατό της δύναμης στον τραυματισμένο ώμο σε σύγκριση με το μη τραυματισμένο ώμο.
