Εξαρτησιογόνες ουσίες ένα σύγχρονο βιοψυχοκοινωνικό πρόβλημα, ο ρόλος του νοσηλευτή σε μια μονάδα απεξάρτησης

Abstract

Η παρούσα εργασία αναφέρεται στις ουσιοεξαρτήσεις και στο ρόλο του νοσηλευτή στην καταπολέμησή τους. Η ουσιοεξάρτηση, είναι μια πολύπλοκη οντότητα που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον ψυχισμό του ατόμου και τις σωματικές του λειτουργίες. Το εθισμένο άτομο, καταπονείται ψυχικά και σωματικά κατά τη διάρκεια της χρήσης, απομονώνεται από τον κοινωνικό του περίγυρο και βυθίζεται σε έναν κυκεώνα κατάθλιψης και υπέρμετρης ευφορίας χωρίς να μπορεί να ξεφύγει. Υπάρχουν πλήθος παραγόντων που επηρεάζουν την τάση του ατόμου για εθισμό σε εξαρτησιογόνες ουσίες. Παράγοντες ατομικοί και περιβαλλοντικοί που διαμορφώνουν την προσωπικότητα του ατόμου το καθιστούν περισσότερο ή λιγότερο επιρρεπές στην ουσιοεξάρτηση. Συχνά, ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων οδηγούν στο φαινόμενο του εθισμού. Το άτομο μπορεί να εθιστεί σε μια ποικιλία από εξαρτησιογόνες ουσίες, νόμιμες ή μη. Συχνά, υποτιμά τις τοξικές επιδράσεις των νόμιμων εξαρτησιογόνων ουσιών θεωρώντας τις «απολαύσεις της ζωής» ή κάνοντας κατάχρηση χορηγηθείσας φαρμακευτικής αγωγής. Σχετικά με τις παράνομες εξαρτησιογόνες ουσίες, ο χρήστης έχει πλήρη επίγνωση των ανεπιθύμητων επιδράσεών τους, όμως δεν μπορεί να αντισταθεί στις ευφορικές επιδράσεις των ουσιών. Σ’ αυτό το μείζον πρόβλημα, σημαντικός είναι ο ρόλος του νοσηλευτή και των κέντρων απεξάρτησης. Ο νοσηλευτής είναι ο σύμβουλος, ο «φίλος» που θα συμπαρασταθεί στο χρήστη και θα τον καθοδηγήσει να ξεφύγει από τη «φυλακή» των ναρκωτικών και να μην «ξαναπέσει στην παγίδα». Θα αποδεχτεί το εξαρτημένο άτομο και θα διαθέσει προσωπικό και επαγγελματικό χρόνο για την ανάρρωσή του. Οι νοσηλευτικές δράσεις μπορούν να ασκηθούν είτε στο νοσοκομείο, είτε στα εξειδικευμένα κέντρα απεξάρτησης, τα οποία δραστηριοποιούνται εξαιρετικά ενεργά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.