Επιτομή:
Ο Αυτισμός είναι μια χρόνια αναπτυξιακή διαταραχή που εμφανίζεται από την πρώιμη παιδική ηλικία όπου επηρεάζει πως ένας άνθρωπος επικοινωνεί με τους γύρω του. Περιορίζει τον άνθρωπο με τέτοιον τρόπο, όπου δεν μπορεί να αλληλεπιδράσει αποτελεσματικά με τους άλλους και δεν μπορεί να αντιληφθεί και να αναπτύξει πραγματικά και βαθειά συναισθήματα και σχέσεις. Αυτή η πάθηση είναι γνωστή και ως Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος ή ΔΑΦ εξαιτίας της σοβαρότητας των συμπτωμάτων της. Ο Αυτισµός επηρεάζει περισσότερα παιδιά από ότι ο καρκίνος, η κυστική ίνωση και η σκλήρυνση κατά πλάκας αθροιστικά. Τα στατιστικά του Αυτισμού παρουσιάζουν ότι ένα στα 250 µώρα έχει διαταραχή αυτιστικού φάσµατος. Η διαταραχή είναι τέσσερις µε πέντε φορές πιο συχνή στα αγόρια από ότι στα κορίτσια.
Το να ανακαλυφθεί ότι το παιδί έχει Αυτισµό, µπορεί να είναι µια πολύ αργή διαδικασία και είναι πιθανό να αναστατώσει πολύ όλη την οικογένεια και τους φίλους. Η διαταραχή δεν αναδύεται πάντοτε µε τα ίδια συμπτώματα και σε κάποια παιδιά εµφανίζεται νωρίτερα από ότι σε άλλα. Κάθε παιδί που πάσχει από ΔΑΦ χαρακτηρίζεται (σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με την περίπτωση) από δυσκολίες κοινωνικής αλληλεπίδρασης, λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία και από επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.
Κάθε άνθρωπος με Αυτισμό είναι μοναδικός και πολλοί από αυτούς αναπτύσσουν εξαιρετικές ικανότητες, μουσικές, ακουστικές και ακαδημαϊκές ικανότητες. Στον αντίποδα, υπάρχουν άτομα με αυτισμό που παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες που τους καθιστούν ανήμπορους να επιβιώσουν χωρίς υποστήριξη στην καθημερινή ζωή.
Στην παρούσα πτυχιακή εργασία, αναλύονται στα πρώτα κεφάλαια οι ορισμοί των εννοιών του Αυτισμού και πως επηρεάζει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Πιο συγκεκριμένα, στο δεύτερο και τρίτο κεφάλαιο αναφέρεται η συμπεριφορική αντιμετώπιση της οικογένειας, της εκπαίδευσης και των φορέων υγείας. Στο τέταρτο κεφάλαιο, η επαφή με ένα αυτιστικό άτομο και τέλος, στο πέμπτο ο ρόλος και η σημαντικότητα του νοσηλευτή στη βελτίωση της ζωής ενός αυτιστικού.
