Αυτοκτονικός ιδεασμός και ψυχικές διαταραχές

Abstract

Οι ψυχικές διαταραχές, μέχρι την περίοδο της Αναγέννησης, θεωρούνταν από τους ανθρώπους κάτι εξωπραγματικό, «δαιμονικό» θα λέγαμε, οι οποίες δεν μπορού-σαν να γίνουν κατανοητές. Το ίδιο ίσχυε και για την αυτοκτονική συμπεριφορά των ανθρώπων, τους οποίους θέλανε να πιστεύουν ότι «τιμωρούσαν» ως εγκληματίες μετά την αυτοκτονική τους πράξη. Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να παρουσιάσουμε ορισμούς και στοιχεία σχετικά με την αυτοκτονικότητα. Να αναλύσουμε τον όρο «αυτοκτονικός ιδεασμός», «αυτοκτονία» και πως αναγνωρίζεται ο αυτοκτονικός ασθενής. Επίσης, ποιες είναι οι μέθοδοι πρόληψης των αποπειραθέντων ασθενών και ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτήν. Στη συνέχεια, αναπτύσσουμε τις ψυχικές διαταραχές που μπορεί να επιφέρουν αυτοκτονικό ιδεασμό και αυτοκτονικές συμπεριφορές. Ακόμη, με ποιους τρόπους πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον αυτοκτονικό ασθενή και ποιες είναι οι θεραπευτικές προσεγγίσεις του αλλά και ποιες είναι οι θεραπευτικές παρεμβάσεις στις ψυχικές αυτές διαταραχές. Τέλος, παρουσιάζουμε τη θέση και το ρόλο του νοσηλευτή, όπως επίσης και τη γραμμή υποστήριξης ατόμων και συγγενών που χρήζουν βοήθεια σχετικά με τον αυτοκτονικό ιδεασμό, τις αυτοκτονικές συμπεριφορές και τις ψυχικές διαταραχές.