Επιτομή:
Η μελέτη αναφέρεται σε παθήσεις του μυϊκού συστήματος, οφειλόμενες σε διάφορα αίτια, τα οποία συχνότερα είναι κληρονομικής, μεταβολικής και φλεγμονώδους φύσεως. Η συμπτωματολογία κυρίως είναι η μυϊκή αδυναμία, κόπωση και μυϊκά άλγη, αλλά μπορεί να εμφανιστούν άλλα συμπτώματα όπως είναι η υπερτροφία, ψευδοϋπερτροφία, μυαλγίες, κράμπες και μυοτονία ανάλογα το είδος της μυοπάθειας. Τα αίτια ποικίλλουν και αναφέρονται σε κληρονομικά και επίκτητα, στις κληρονομικές παθήσεις συντάσσονται οι μυϊκές δυστροφίες (Duchenne, Becker, distal, κ.α), οι μυοτονίες (N.steinert, N Thomsem, κ.α), οι μεταβολικές μυοπάθειες (διαταραχή του γλυκογόνου, του μεταβολισμού, κ.α), συγγενείς μυοπάθειες (central core disease, κ.α), καθώς και οι μιτοχρονδριακές μυοπάθειες.
Στις επίκτητες μυοπάθειες αναφέρονται οι ενδοκρινικές μυοπάθειες (θυρεοειδούς, υπόφυσης, κ,α), οι φλεγμονώδεις μυοπάθειες (πολυμυοσίτιδα, δερματομυοσίτιδα) και τέλος οι τοξικές μυοπάθειες. Όσο αφορά την παθογένεια ο μηχανισμός βλάβης των μυών είναι διαφορετικός ανάλογα με το αίτιο, για παράδειγμα το αίτιο της κληρονομικής μυοπάθειας εντοπίζεται σε βλάβες γονιδίων.
Σε ασθενείς με μυοπάθεια, η θεραπεία βασίζεται σε προγράμματα φυσικής αποκατάστασης, και στοχεύουν συντήρησης της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, βελτίωση λειτουργίας των ασθενών για καλύτερη ποιότητα ζωής και ορισμένες μυοπάθειες αντιμετωπίζονται με συνδυασμό φαρμάκων και ενός ήπιου προγράμματος αποκατάστασης.
