Δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Abstract

Στην παρούσα εργασία διερευνάται η σχολική διαρροή πριν την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (του Γυμνασίου) και η πλημμελής φοίτηση. Σκοπός είναι να αποδοθεί μια ολιστική προσέγγιση της αιτιολογίας, των ποσοστών της μαθητικής διαρροής και των μορφών παρέμβασης. Επίσης, εξετάζεται ο ρόλος του κοινωνικού λειτουργού εντός του σχολείου. Το ζήτημα αναλύεται μέσω της ποιοτικής έρευνας η οποία βασίστηκε στις εμπειρίες μακροχρόνια εργαζομένων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην περιοχή της Αχαΐας. Πιο αναλυτικά γίνεται μια βιβλιογραφική αναφορά στην ισχύουσα νομοθεσία, τις συνέπειες, στα προγράμματα που συστάθηκαν για τη διαχείριση του φαινομένου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ακόμη, παρουσιάζεται η σχολική κοινωνική εργασία και υπογραμμίζονται οι αξίες και οι δεξιότητες που οφείλει να έχει ένας κοινωνικός λειτουργός. Τέλος, στο ερευνητικό μέρος πραγματοποιήθηκαν 11 ημιδομημένες συνεντεύξεις σε άτομα που εργάζονται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (εκπαιδευτικοί, διευθυντές, διοικητικό μέλος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας). Από την ανάλυση προέκυψε πως η εγκατάλειψη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι πολυπαραγοντική με βασικότερο όμως αίτιο την κοινωνική και οικονομική αποστέρηση, δημιουργώντας αδυναμία έτσι στον μαθητή να ακολουθήσει την παραδοσιακή εκπαίδευση. Ένα σημαντικό εύρημα είναι πως παρόλο που η μαθητική διαρροή απασχολεί έντονα την εκπαιδευτική κοινότητα, τα μέσα που δίνονται στους καθηγητές για να την διαχειριστούν είναι μηδαμινά και βασίζονται κατά κύριο λόγο στις διαπροσωπικές σχέσεις του σχολείου με την οικογένεια και το παιδί.