Επιτομή:
Εισαγωγή: Η κινητικότητα του ώμου είναι η πηγή πολλών και συχνών τραυματισμών. Ένας αθλητικός τραυματισμός προκαλεί μείωση του επιπέδου αθλητικής δραστηριότητας. Κάποιες κακώσεις οφείλονται σε υπέρχρηση των μαλακών μορίων του ώμου. Τα άτομα που ασκούν το συγκεκριμένο άθλημα υποβάλλουν το μυοσκελετικό τους σύστημα σε υπερβολικές μηχανικές δυνάμεις και έτσι το κάνουν πιο επιρρεπή στους τραυματισμούς. Οι κακώσεις του ώμου εμφανίζονται ιδιαίτερα σε αθλητές λόγω της ανατομικής κατασκευής του και της λειτουργικότητάς του.
Σκοπός: Σκοπός αυτής της έρευνας ήταν η διερεύνηση αθλητικών κακώσεων στην περιοχή του ώμου σε αθλητές καλαθοσφαίρισης (αρτιμελείς και ΑΜΕΑ) και στη περιοχή του ώμου ποια κάκωση είναι η πιο συχνή.
Ερευνητική διαδικασία: Έλαβαν μέρος 265 αθλητές ανδρικού φύλου (5 αθλητές σε αναπηρικό καροτσάκι) εκ των οποίων οι 63 (3 αθλητές σε αναπηρική καρέκλα) είχαν ή έχουν κάποιο τραυματισμό στον ώμο τους. Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από 19 ομάδες καλαθοσφαίρισης επαγγελματικές και μη, σε 6 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. Για την συλλογή στοιχείων της έρευνας χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο. Πραγματοποιήθηκε περιγραφική και στατιστική ανάλυση μέσω του προγράμματος SPSS.
Αποτελέσματα: Όσον αφορά τους αρτιμελείς το 71,7% ανέφεραν τραυματισμό στον δεξιό ώμο, ενώ το 28,3% στον αριστερό ώμο. Όσον αφορά το είδος τραυματισμού, το 40% είχαν τραυματισμό υπέρχρησης. Ο τύπος του τραυματισμού στο 38,3% είναι μυϊκός και στο 26,7% συνδεσμικός. Βρέθηκε ότι στο 41,7% ο τραυματιμός προέκυψε ύστερα από άλμα-προσγείωση. Το 46,7% των τραυματισμένων αθλητών επισκέφθηκε Φυσικοθεραπευτή. Παρουσίασαν μεγάλη θετική συσχέτιση του δεξιόχειρα /αριστερόχειρα, της εμπειρίας του αθλητή και του επιπέδου άθλησης με τις ερωτήσεις τραυματισμού αλλά και με τις ερωτήσεις που αφορούν το πόνο. Επίσης, η ποιότητα άθλησης του αθλητή (προθέρμανση, διατάσεις, αποθεραπεία) εμφάνισε και αυτή μεγάλη θετική συσχέτιση. Το 66,7% των αθλητών σε καροτσάκι αναφέρει άμεσο τραυματισμό και τον χαρακτηρίζει ως συνδεσμικό. Το ίδιο ποσοστό τραυματισμένων αθλητών ένιωθαν το πόνο τους έντονο και ως αιοτιολογία πιστεύουν ότι είναι η κακή τεχνική που χρησιμοποίησαν. Η θεραπεία που ακολούθησαν ήταν η Φυσικοθεραπεία. Μεγάλη θετική συσχέτιση φάνηκε να έχει η εμπειρία του αθλητή με τις ερωτήσεις τραυματισμού, με τις ερωτήσεις που αφορούν το πόνο αλλά και με τις διατάσεις και την αποθεραπεία. Τέλος, το επίπεδο άθλησης του αθλητή έχει και αυτό μεγάλη θετική συσχέτιση με τις ερωτήσεις πόνου, με τις διατάσεις και την αποθεραπεία.
Συμπεράσματα: Φαίνεται ότι η παρουσία κακώσεων της άρθρωσης του ώμου σε αθλητές καλαθοσφαίρισης (αρτιμελείς άτομα και ΑΜΕΑ) είναι αρκετά συχνή και οι μυϊκές και συνδεσμικές κακώσεις είναι αυτές που εμφανίζονται πιο συχνά στη περιοχή του ώμου και ως αίτιο θα μπορούσε να αναφερθεί η υπέρχρηση.
