Επιτομή:
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επίδραση του εργασιακού στρες σε επαγγελματίες υγείας και ιδιαίτερα σε νοσηλευτές.
Ανασκόπηση Βιβλιογραφίας: Τα αποτελέσματα πολλών μελετών δείχνουν ότι οι νοσηλευτές βιώνουν υψηλά επίπεδα επαγγελματικού stress και συχνά εμφανίζουν το φαινόμενο της επαγγελματικής εξουθένωσης. Η επαγγελματική εξουθένωση στο χώρο της υγείας μπορεί να χαρακτηριστεί ως το σύνδρομο της σωματικής και ψυχολογικής εξάντλησης του επαγγελματία υγείας. Η επαγγελματική εξουθένωση, περιγράφεται ως σύνδρομο σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης και φαίνεται να εμφανίζεται συχνά μεταξύ των γιατρών και των νοσηλευτών, ενώ ατομικοί παράγοντες και χαρακτηριστικά της προσωπικότητας έχουν φανεί ότι σχετίζονται με την επαγγελματική εξουθένωση. Στο πλαίσιο αυτό, ο εργαζόμενος χάνει το ενδιαφέρον του προς τους ασθενείς, παύει να αντλεί ικανοποίηση από την εργασίας του και δημιουργεί μια αρνητική εικόνα εαυτού. Αυτή η κατάσταση συχνά συνοδεύεται από σωματικά και ψυχικά συμπτώματα. Η ψυχιατρική νοσηρότητα, δεν εμφανίζεται βραχυπρόθεσμα, αλλά κλιμακώνεται σταδιακά, με αποτέλεσμα να δημιουργεί στους επαγγελματίες υγείας μακροχρόνια ψυχιατρικά προβλήματα, όπως επαγγελματική εξουθένωση (συναισθηματική, ψυχική), κατάθλιψη, χρήση αγχολυτικών φαρμάκων που μπορούν να οδηγήσουν σε εθισμό και αγχώδεις διαταραχές, τα οποία έχουν αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Την τελευταία 15-ετία, παρατηρήθηκε αύξηση των περιστατικών αγχωδών διαταραχών στους χώρους εργασίας των επαγγελματιών υγείας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο διεθνή χώρο, κυρίως σε νοσηλευτικό προσωπικό και ιατρούς. Εξαιτίας τέτοιων γεγονότων, οι επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία των επαγγελματιών υγείας είναι εξαιρετικά αυξανόμενες.
Συμπεράσματα: Το περιβάλλον εργασίας σε συνδυασμό με άλλους στρεσογόνους παράγοντες στην ζωή των επαγγελματιών υγείας συντελεί στην πυροδότηση του άγχους. Οι διοικήσεις των χώρων υγείας (νοσοκομεία, κλινικές κτλ.), οι επαγγελματίες υγείας, καλούνται να αποκτήσουν τις γνώσεις για την αναγνώρισή του άγχους στους χώρους εργασίας, ώστε να αναπτύξουν τις πολιτικές για την πρόληψη και την αντιμετώπισή του. Οι διοικήσεις των νοσοκομείων οφείλουν να ενδιαφερθούν για το φαινόμενο αυτό και να εστιάσουν στην εξεύρεση αποτελεσματικών τρόπων χειρισμού των προβλημάτων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών στους χρήστες υπηρεσιών υγείας
