Επιτομή:
Εισαγωγή: Σε ομάδες αθλητών ποδοσφαίρου οι διατάσεις αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των προπονητικών προγραμμάτων. Λόγω της έντονης και επίπονης προπόνησης, συνιστάται να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση τόσο στην προθέρμανση, όσο και στην αποθεραπεία των αθλητών, καθώς στο χώρο του αθλητισμού είναι αυξημένη η συχνότητα των κακώσεων, ιδιαίτερα σε περιόδους αγωνιστικής δράσης. Πιο συγκεκριμένα, σε αθλήματα με έκκεντρες φορτίσεις, όπως και στο ποδόσφαιρο, ο κίνδυνος τραυματισμού είναι ιδιαίτερα αυξημένος κυρίως στο μυοσκελετικό σύστημα των κάτω άκρων. Αρκετές είναι οι έρευνες που έχουν μελετήσει την επίδραση των διατάσεων στο χώρο αυτό.
Σκοπός: Ο έλεγχος της επίδρασης τριών διαφορετικών ειδών διατατικών ασκήσεων στη μυϊκή ομάδα των οπίσθιων μηριαίων με κύριο σκοπό την ανάδειξη του πιο αποτελεσματικού από αυτούς ως προς τις παραμέτρους της ευλυγισίας, της βραχυπρόθεσμης απόδοσης και της δυναμικής ισορροπιστικής ικανότητας σε ερασιτέχνες αθλητές ποδοσφαίρου.
Μέθοδος: Στη παρούσα έρευνα έλαβαν μέρος δεκαοχτώ (18) υγιείς εθελοντές αθλητές ηλικίας από 18 έως 30 ετών (Hλικία: 22,8 ± 4,7 έτη, Βάρος: 77,06 ± 8,3 kgr, Σωματικό ανάστημα: 1,81 ± 0,07 cm, Δείκτης μάζας σώματος: 23,5 ± 1,9 kgr/m2, Mήκος δεξιού κάτω άκρου: 92,6 ± 6 cm, Mήκoς αριστερού κάτω άκρου 92,8 ± 6,4 cm, Έτη προπόνησης: 9,7 ± 4,8 έτη). Μοναδική προϋπόθεση η απουσία τραυματισμού στους οπίσθιου μηριαίους το τελευταίο διάστημα του ενός μηνός. Κάθε αθλητής ξεχωριστά υποβλήθηκε σε ανθρωπομετρήσεις και πραγματοποίησε ειδικές δοκιμασίες αξιολόγησης για την ευλυγισία (Active Knee Extension "AKE"), τη βραχυπρόθεσμη απόδοση (Agility T-test) και την δυναμική ισορροπιστική ικανότητα (Modified Star Excursion Balance test"MSBET") πριν και μετά την εφαρμογή διατατικών ασκήσεων. Τα είδη των διατατικών ασκήσεων που χρησιμοποιήθηκαν στους οπίσθιους μηριαίους ήταν παθητική στατική διάταση, βαλλιστική διάταση και PNF διάταση με συγκεκριμένο πρωτόκολλο η κάθε μια. Η συνολική διάρκεια των μετρήσεων ήταν τρεις εβδομάδες.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπήρχε σημαντική στατιστική διαφορά στην ευλυγισία των οπίσθιων μηριαίων πριν και μετά τα διατατικά προγράμματα. Σημαντική ήταν η στατιστική διαφορά μετά την εκτέλεση των διατάσεων μεταξύ της PNF διάτασης και της βαλλιστικής διάτασης (p=0,04), ενώ πριν την εκτέλεση των διατάσεων σημειώθηκε στατιστική διαφορά μεταξύ της στατικής (Μ.Ο.:141,7º, Τ.Α.:±11,4) και βαλλιστικής διάτασης (Μ.Ο.:144,1º, Τ.Α.:±12,2), (p=0,005) καθώς και μεταξύ της βαλλιστικής και PNF διάτασης (Μ.Ο.:142,2º, Τ.Α.:±10,7), (p=0,001). Διαφορά στατιστικής σημασίας παρατηρήθηκε και στην δυναμική ισορροπιστική ικανότητα των αθλητών πριν τις διατατικές ασκήσεις μεταξύ της στατικής (Μ.Ο.: 65,4 cm, Τ.Α.:±8 cm) και PNF διάτασης (Μ.Ο.: 60,9 cm, Τ.Α.:±7,2 cm), (p=0,027). Όσον αφορά την βραχυπρόθεσμη απόδοση στους αθλητές δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των συνθηκών τόσο πριν όσο και μετά την εκτέλεσή τους (p=1).
Συμπεράσματα: Η έρευνα έδειξε ότι η στατική παθητική διάταση και η PNF διάταση βελτιώνει την ευλυγισία των αθλητών, ενώ η βαλλιστική διάταση φαίνεται να επιδρά θετικά στη δυναμική ισορροπία τους. Οι διατάσεις είχαν θετική επίδραση στη βραχυπρόθεσμη απόδοση. Παρά το γεγονός ότι το κάθε είδος διάτασης φαίνεται να επηρεάζει διαφορετικά, είτε θετικά είτε αρνητικά, την ευλυγισία, τη δυναμική ισορροπία και τη βραχυπρόθεσμη απόδοση των αθλητών, ωστόσο θα χρειαστούν να διεξαχθούν περαιτέρω έρευνες για την επιβεβαίωση ή μη των πορισμάτων.
