Ο ρόλος του λογοθεραπευτή στις νευρογενείς διαταραχές επικοινωνίας.Ερωτηματολόγιο σε νευρολόγους

Abstract

Βιβλιογραφικό υπόβαθρο: Πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει τη σημαντικότητα της λογοθεραπείας στην ανίχνευση, στην αξιλόγηση, στην διάγνωση και τη θεραπεία ατόμων με νευρογενείς διαταραχές επικοινωνίας (ASHA, 2005). Η άμεση παρέμβαση λογοθεραπευτικής παρέμβασης σε έναν ασθενή με εγκεφαλικό επεισόδιο αποτελεί σημαντική και απαραίτητη βοήθεια σύμφωνα με τους Maulden et al, 2005 και Hatfield et al 2005. Επιπλέον, έρευνες έχουν δείξει ότι οι λογοθεραπευτές έχουν ειδικευτεί να δουλεύουν με ανοιακούς πληθυσμούς και τις οικογένειές τους (ASHA, 2007). Ακόμα, αρχή για τους λογοθεραπευτές αποτελεί η συνεργασία τους με τους ιατρούς του εκάστοτε ασθενή, με την οικογένειά του, τους συνεργάτες του και γενικότερα με τις κοινωνικές επαφές του (Glykas & Chytas, 2004). Έχει υποστηριχθεί η αξία μίας ολοκληρωμένης διεπιστημονικής ομάδας, η οποία παρέχει τις έγκυρες και εξειδικευμένες συμβουλές των μελών της σχετικά με ασθενείς με νευρολογικές παθήσεις (Cup et al, 2007). Τέλος, αναφορές έχουν γίνει από επαγγλεματίες υγείας, γονείς, για τη σημαντικότητα ενός λογοθεραπευτή σε άτομα με νευρογενείς παθήσεις.

Μεθοδολογία: Πληροφορίες για τις απόψεις των νευρολόγων σχετικά με τη συνεργασία τους με λογοθεραπευτή, για την επαρκή ενημέρωσή τους για το ρόλο του λογοθεραπευτή στις νευρογενείς διαταραχές επικοινωνίας, σε ποιές περιπτώσεις παραπέμπουν οι νευρολόγοι ασθενείς σε λογοθεραπευτές και ποιές οι απόψεις των νευρολόγων για τις αρμοδιότητες του λογοθεραπευτή σε περιστατικά νευρογενών διαταραχών επικοινωνίας, συλλέχτηκαν μέσω χορήγησης ενός ερωτηματολογίου σε νευρολόγους. Ο αριθμός των συμμετεχόντων ανήλθε στους 40.

Αποτελέσματα: Από την έρευνα προέκυψαν τα εξής κύρια αποτελέσματα: η πλειοψηφία των νευρολόγων που συμπλήρωσε το ερωτηματολόγιο προερχόταν από τον ανδρικό πληθυσμό (26 άνδρες, 14 γυναίκες) και είχε ηλικία μεταξύ 35-40 χρόνων ενώ μικρότερα ποσοστά σημειώθηκαν σε μεγαλύτερες ηλικίες λόγω του τρόπου χορήγησης (ηλεκτρονική φόρμα). Στην χώρα ειδικότητας η συντριπτική πλειοψηφία δήλωσε την Ελλάδα με ποσοστό 88% αλλά και στην χώρα των βασικών σπουδών η Ελλάδα βρισκόταν πρώτη. Ακόμα, το 48% των απαντήσεων συγκεντρώθηκε από Νευρολόγους που ο τόπος εργασίας τους είναι στην Αθήνα ενώ το 52% συγκεντρώθηκε από άλλες πόλεις την Ελλάδας . Με ποσοστό 88% συγκεντρώθηκαν οι απαντήσεις από ιδιωτικά γραφεία και τέλος, ένα μεγάλο ποσοστό δεν έχει εργαστεί στο εξωτερικό (70%). Αξίζει να σημειωθεί πως στο υποερώτημα “κατά πόσο είναι απαραίτητος ένας λογοθεραπευτής σε ένα νοσοκομείο” το 47,5% δήλωσε πως συμφωνεί. Όπως και στο υποερώτημα για το αν έχει διαπιστωθεί βελτίωση μετά από λογοθεραπευτική παρέμβαση η πλειοψηφία απάντησε “συμφωνώ απόλυτα” με ποσοστό 55%. Σημαντικές πληροφορίες μας έδωσαν οι απαντήσεις στις ερωτήσεις της 3ης κατηγορίας που αφορούσαν περιπτώσεις στις οποίες παραπέμπουν οι νευρολόγοι περιστατικά σε λογοθεραπευτή με μεγαλύτερα ποσοστά στις περιπτώσεις αφασίας (87,2% και 40%). Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει η έννοια της διεπιστημονικότητας ανάμεσα στους επαγγελματίες υγείας καθώς οι νευρολόγοι απάντησαν πώς το 48,1% των παθολόγων αλλά και το 66,7% των ακοολόγων δεν χρειάζεται να αποτελούν μέλη μίας διεπιστημονικής ομάδας σε ένα περιστατικό νευρολογικής φύσεως.

Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν εκτενέστερη έρευνα όσον αφορά την πληροφόρηση των επαγγελματιών υγείας όχι μόνο για το ρόλο του Λογοθεραπευτή, αλλά και για κάθε μέλος της διαθεματικής ομάδας.