Οι μυοσκελετικές παραμορφώσεις του κορμού και των άκρων σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, αντιμετώπιση και γενικές οδηγίες τοποθέτησης

Abstract

Η εγκεφαλική παράλυση είναι μια μη προοδευτική εγκεφαλοπάθεια που προκαλείται από μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της προ-, περι- ή μεταγεννητικής φάσης της ανάπτυξης. Η εγκεφαλική παράλυση μπορεί να χαρακτηρίζεται από έλλειψη ελέγχου των μυών, αυξημένη σπαστικότητα ή μειωμένο τόνο, επιληπτική διαταραχή και νοητική καθυστέρηση. Οι διαταραχές της στάσης του σώματος και της κίνησης είναι βασικά προβλήματα στην εγκεφαλική παράλυση, με το ήμισυ του πληθυσμού να χρειάζονται βοήθεια για να σταθούν ή να περπατήσουν λόγω των δυσκολιών να ευθυγραμμιστούν και να σταθεροποιηθούν οι ίδιοι ενάντια στη βαρύτητα. Οι παραμορφώσεις εκδηλώνονται με την αύξηση και την ανάπτυξη, ειδικά όταν ξεκινήσει η φόρτιση του σωματικού βάρους. Μια ασύμμετρη στάση αυξάνει τον κίνδυνο της προσαρμογής του ιστού, οδηγώντας σε συσπάσεις και προοδευτικές παραμορφώσεις. Συσπάσεις, παραμορφώσεις των οστών και των αρθρώσεων επηρεάζουν συνήθως τα κάτω άκρα και τη σπονδυλική στήλη. Για να αυξηθεί η λειτουργία και να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος των μυοσκελετικών παραμορφώσεων υπάρχει μερικές φορές η ανάγκη να ευθυγραμμιστούν και να σταθεροποιηθούν τα τμήματα του σώματος και να μειωθούν οι επιπτώσεις της βαρύτητας με την παροχή κατάλληλης υποστήριξης. Τα άτομα με εγκεφαλική παράλυση που είναι μη-περιπατητικά είναι πιο ευάλωτα στην ανάπτυξη συγκάμψεων και παραμορφώσεων. Είναι η ποσότητα του χρόνου που ξοδεύεται σε μια ανώμαλη στάση που είναι κρίσιμη για την ανάπτυξη μιας σύγκαμψης. Όσο περισσότερο μια στάση διατηρείται, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για σύγκαμψη. Η πρόληψη, η ελαχιστοποίηση και η διόρθωση των παραμορφώσεων με συντηρητική αγωγή και καθημερινή φροντίδα αποτελούν ιδιαιτέρως σημαντικά ζητήματα. Υπάρχουν διάφορες ιατρικές και χειρουργικές παρεμβάσεις σε συνδυασμό με τη φυσικοθεραπεία