Επιτομή:
Οι φυσικές καταστροφές υπήρχαν πάντοτε και θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην ιστορία του πλανήτη ως ακραία φυσικά φαινόμενα, οι επιπτώσεις των οποίων εξαρτώνται άμεσα από την ανθεκτικότητα και ετοιμότητα μιας κοινωνίας έναντι σ’ αυτά, από τη λήψη κατάλληλων μέτρων και γενικότερα από το επίπεδο πολιτισμού και τεχνολογικής εξέλιξής της. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση της συχνότητας και της έντασης των φυσικών καταστροφών, εξαιτίας των ανεξέλεγκτων ανθρωπογενών επεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον (αστικοποίηση, ρύπανση της ατμόσφαιρας, υποβάθμιση ή καταστροφή της φυσικής βλάστησης κ.ά.).
Πέραν αυτών όμως, οι φυσικές καταστροφές αποτελούν σημαντική απειλή και για την πολιτιστική κληρονομιά. Οι πυρκαγιές, οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι κατολισθήσεις και άλλες καταστροφές, είναι δυνατόν να προκαλέσουν σοβαρές και ανεπανόρθωτες ζημιές, στα κινητά και ακίνητα αγαθά της πολιτιστικής κληρονομιάς. Σε πολλές περιπτώσεις όμως, σε έναν αρχαιολογικό χώρο ιδίως όταν βρίσκεται δομημένος μέσα σε φυσικό περιβάλλον, όπως είναι ο αρχαιολογικός χώρος της Ολυμπίας.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Ολυμπίας, αποτέλεσε το μεγαλύτερο πανελλήνιο αθλητικό και θρησκευτικό κέντρο και παράλληλα χώρο γέννησης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ωστόσο, η πλούσια δασική βλάστηση από την οποία περιβάλλεται πλήχθηκε βαρύτατα κατά τις πυρκαγιές της 26ης Αυγούστου του 2007, με ιδιαίτερα καταστρεπτικά αποτελέσματα κυρίως στο Κρόνιο λόφο, στον αύλειο χώρο του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου, στο μνημείο Pierre de Coubertin και στη Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία. Τα έργα αποκατάστασης που εκτελέστηκαν αμέσως μετά τις πυρκαγιές, συνέβαλλαν σε ικανοποιητικό βαθμό τόσο στην βελτίωση της αισθητικής του αρχαιολογικού χώρου και του ευρύτερου τοπίου όσο και στην εκ νέου έναρξη της φυσικής αναγέννησης της βλάστησης.
