Χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών απο τους νέους και ο ρόλος του κοινοτικού νοσηλευτή

Abstract

Εισαγωγή: Ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη κοινωνία θεωρείται η εξάπλωση και η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών από πολύ νεαρές ηλικίες. Όσον αφορά για τις εξαρτησιογόνες ουσίες περιλαμβάνουν το κάπνισμα, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Σκοπός: Σκοπός της πτυχιακής εργασίας είναι η αξιολόγηση των χαρακτηριστικών του εθισμού των εφήβων από τις συγκεκριμένες εξαρτησιογόνες ουσίες. Ειδικότερα, η μελέτη εστιάζει στο να εξετάσει πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία απεξάρτησης. Σκοπός της μελέτης είναι να καταγραφούν και οι λόγοι που τον οδηγούν στην χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών.

Μεθοδολογία: Πρόκειται για μία δευτερογενή έρευνα όπου χρησιμοποιήθηκαν ιατρικά και νοσηλευτικά συγγράμματα στην Αγγλική και την Ελληνική γλώσσα, καθώς και επίσημες και έγκυρες ηλεκτρονικές πηγές για το θέμα αυτό.

Αποτελέσματα: Η εφηβεία αποτελεί μια περίοδος όπου οι νέοι άνθρωποι επιθυμούν να ανεξαρτητοποιηθούν από το οικείο περιβάλλον, χωρίς να σκέφτονται ότι μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με ποικίλους κινδύνους. Συνήθως, οι νέοι σε πολύ μικρή ηλικία (εφηβεία) ξεκινούν το κάπνισμα και παράλληλα καταναλώνουν αλκοόλ. Έπειτα, ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός και την ψυχολογική του κατάσταση, μπορεί να οδηγηθεί στην χρήση ναρκωτικών ουσιών, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την υγεία του. Ενεργό ρόλο διαδραματίζει η οικογένεια του εφήβου, η οποία αναλαμβάνει να δώσει το τέλος σε αυτή τη περιπέτεια. Έτσι απευθύνεται σε ειδικά κέντρα που βοηθούν τον έφηβο.

Συμπεράσματα: Από την πλευρά του νοσηλευτή ενδείκνυται να προσφέρει κάθε φροντίδα στον έφηβο που κάνει χρήση ουσιών και να προλαμβάνει κάθε έκτακτη κατάσταση. Ειδικότερα, στην περίπτωση των τοξικομανών τα στάδια μέχρι την απεξάρτησή απαιτούν άμεση βοήθεια και υποστήριξη.