Σύνδρομο Down. Η επίδραση της άσκησης στο καρδιαγγειακό στα οστά και στους μύες

Abstract

Σε αυτή την εργασία εξετάζεται η συμβολή της άσκησης στο καρδιαγγειακό σύστημα, στα οστά και στους μύες των ατόμων με Σύνδρομο Down. Το DS είναι η πιο κοινή γενετική αιτία νοητικής υστέρησης στον άνθρωπο, περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1866, η πιο κοινή αιτία ύπαρξης του DS είναι η παρουσία ενός επιπλέον αντιγράφου του χρωμοσώματος 21, χαρακτηρίζεται από 180 κλινικά χαρακτηριστικά και δεν μπορεί να προληφθεί. Η μειωμένη λειτουργικότητα, η κακή καρδιαγγειακή και οστική υγεία είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών τα οποία με την επίδραση της άσκησης μπορούν να βελτιωθούν. Αρχικά στο καρδιαγγειακό μειώνεται η αρτηριακή πίεση, μειώνεται ο καρδιακός δείκτης, βελτιώνεται η αερόβια ικανότητα και βελτιώθηκε η πρόσληψη οξυγόνου. Η άσκηση έχει σημαντική οστεογονική δράση, αυξάνει την οστική πυκνότητα και το δείκτη μάζα σώματος. Στο μυϊκό σύστημα η άσκηση αυξάνει τη μυϊκή δύναμη, βελτιώνει την ισορροπία και έτσι τη λειτουργικότητα για την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων.