Αναίμακτες μέθοδοι του βελονισμού και εφαρμογές τους στη θεραπευτική της φυσικοθεραπείας

Abstract

Ο στόχος της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει μία ολιστική προσέγγιση της θεραπείας μέσω των εφαρμογών του αναίμακτου βελονισμού. Είναι σαφές ότι ο αναίμακτος βελονισμός δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά προς τις κλασικές μεθόδους της φυσικοθεραπείας αλλά συμπληρωματικά και με στόχο να τις εμπλουτίσει. Ο χώρος των εναλλακτικών θεραπειών είναι ευρύτατος και μάλιστα ο βελονισμός έχει πολλές παραμέτρους και εφαρμογές. Στόχος του είναι η απομάκρυνση των τοξινών, η καλύτερη αιμάτωση του οργανισμού και η ενίσχυση του μηχανισμού αυτοϊασης που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Στην εργασία αυτή τονίζεται η στενή σχέση συγκεκριμένων μεθόδων του αναίμακτου βελονισμού με τη φυσικοθεραπεία και επιλέγονται εφαρμογές για τις οποίες υπάρχουν κλινικές μελέτες και επιστημονική αρθρογραφία αν και είναι σαφές ότι συχνά εκφράζονται αμφιβολίες ως προς την αποτελεσματικότητά τους. Οι εφαρμογές του αναίμακτου βελονισμού που επιλέχτηκαν είναι ο βελονισμός με laser ο οποίος χρησιμοποιεί παλαιότερα αλλά και πιο σύγχρονα μηχανήματα ακτινοβολίας για την επίτευξη θεραπείας, ο βελονισμός με μόξα και η βεντουζοθεραπεία που χρησιμοποιούν τη παραγωγή θερμότητας ώστε να διεγείρουν τις θεραπευτικές ιδιότητες του βελονισμού, η θεραπεία με μαλάξεις σε βελονιστικά σημεία, τεχνική με διαχρονική ιστορία και απόλυτα οικεία προς το φυσικοθεραπευτή και τέλος ο ηλεκτροβελονισμός που ασκείται με ηλεκτρόδια στα βελονιστικά σημεία και χρησιμοποιεί μία διαφορετική βελονιστικού τύπου συσκευή tens. Όλες οι παραπάνω τεχνικές είναι αναίμακτες και έχουν ως στόχο να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις του βελονισμού για να αναζωογονήσουν, αποτοξινώσουν, ανακουφίσουν και τελικά θεραπεύσουν τον οργανισμό. Στην εργασία αναφέρονται τα απαραίτητα υλικά που χρησιμοποιούνται, η προετοιμασία του ασθενή και του θεραπευτή, οι πιθανές δυσκολίες, αντιρρήσεις και αμφιβολίες αλλά και η φιλοσοφική και επιστημονική θέση από όπου οι θεραπευτικές αυτές τεχνικές αντλούν την αξία τους. Οι ενδείξεις είναι περίπου κοινές και οι αντενδείξεις τους είναι ελάχιστες. Το βασικό μήνυμα της παρούσας εργασίας είναι να τονίσει πως ο φυσικοθεραπευτής έχει τη δυνατότητα μιας ολιστικής προσέγγισης του ανθρώπινου σώματος και να υπογραμμίσει πως ο ρόλος του σε σχέση με την υγεία είναι βέβαια πρωταρχικά ανακουφιστικός αλλά ταυτόχρονα και θεραπευτικός.