Νοσηλευτική προσέγγιση του σχετιζόμενου με αυτοάνοσα νοσήματα άγχους

Abstract

Το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού έχει καθοριστικό ρόλο για τη διατήρηση της υγείας μας. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που «μπερδεύει» το ρόλο του και αντιμετωπίζει ως εχθρό στοιχεία του ίδιου μας του οργανισμού. Το αποτέλεσμα είναι τα αυτοάνοσα νοσήματα, από τα οποία πάσχει το 5% του πληθυσμού. Οι τελευταίες ιατρικές εξελίξεις έχουν συμβάλει σημαντικά στην αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού διατηρεί την ακεραιότητα του οργανισμού. Το ανοσολογικό σύστημα αποτελείται από κύτταρα που κυκλοφορούν στο αίμα και παράλληλα βρίσκονται σχεδόν σε όλους τους ιστούς. Επιτελεί τη λειτουργία του χρησιμοποιώντας ένα πολύπλοκο δίκτυο, που δέχεται συνεχώς διαφορετικά ερεθίσματα, επικοινωνώντας συγχρόνως με το νευρικό και το ενδοκρινικό σύστημα. Ο ρόλος που πρέπει να παίξει το ανοσολογικό σύστημα για να συμβάλλει καθοριστικά στην ομαλή επιβίωση του οργανισμού είναι διττός: αφενός πρέπει να αναγνωρίζει και να παλεύει με βλαβερούς, για τον οργανισμό, παράγοντες, όπως π.χ. τα παθογόνα μικρόβια, αφετέρου πρέπει να αναγνωρίζει, να ανέχεται και να μην αντιδρά στα δικά του στοιχεία και σε παράγοντες που είναι βοηθητικοί για την επιβίωσή του. Όταν το ανοσολογικό σύστημα ενός οργανισμού αντιδρά και καταστρέφει παράδοξα τα δικά του στοιχεία, δημιουργείται διαταραχή, η οποία δεν μπορεί να ελεγχθεί και να επουλωθεί από τον οργανισμό, με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί νόσος. Το άγχος παράλληλα το οποίο έχει συνέπειες στην υγεία του ανθρώπου είναι ικανό να προκαλέσει μια οξεία φάση, πυροδοτώντας έτσι μια επακόλουθη χρόνια φλεγμονώδη διαδικασία. Το γεγονός ότι το ψυχολογικό στρες μπορεί να ενεργοποιήσει μια οξεία φάσης απόκρισης, η οποία είναι μέρος της έμφυτης ανοσοποιητικής φλεγμονώδους απόκρισης, είναι απόδειξη ότι η φλεγμονώδης ανταπόκριση περιέχεται στο άγχος και ότι το άγχος μπορεί να προκαλέσει μια φλεγμονώδη αντίδραση. Η νοσηλευτική φροντίδα εμπεριέχει όχι μόνο την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων και την εξάλειψη των συμπτωμάτων αλλά την αντιμετώπισή τους ως χρόνια νοσήματα με στόχο την καλυτέρευση της υγείας του ατόμου μέσα στα χρόνια, δημιουργώντας ένα αξιόπιστο πλάνο για τον ασθενή και την οικογένεια του. Η νοσηλευτική φροντίδα περιλαμβάνει παράλληλα και την μείωση του άγχους στον ασθενή σε περιόδους έξαρσης της ασθένειας καθώς και συμβουλευτική στην οικογένεια και τον περίγυρο του ατόμου. Τέλος, η σημασία της νοσηλευτικής φροντίδας σε ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα είναι άκρος σημαντική για την εξέλιξη της νόσου και τον περιορισμό των συμπτωμάτων.