Πιστωτική κάρτα νομικό πλαίσιο και πρακτικές εφαρμογές

Abstract

Η πιστωτική κάρτα αποτελεί ένα από τα πιο σύγχρονα μέσα συναλλαγών, η οποία έχει καθιερωθεί στις καθημερινές συναλλαγές τα τελευταία χρόνια. Η πιστωτική κάρτα ουσιαστικά, αντικαθιστά την ανάγκη για πληρωμή με μετρητά, παρέχοντας στον κάτοχο την δυνατότητα αγοράς με πίστωση. Ο κάτοχος μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορα είδη καρτών που εξυπηρετούν καλύτερα τις ανάγκες του, όπως για παράδειγμα οι φοιτητικές πιστωτικές κάρτες, οι κάρτες τύπου affinity και οι κάρτες private label. Η πιστωτική κάρτα προσφέρει αρκετά οφέλη στον κάτοχο της, αφού χρησιμοποιείται ως μέσο πίστωσης, πληρωμής αλλά ακόμα και ως μέσο εγγύησης. Εκτός από τον κάτοχο, η συμβεβλημένη επιχείρηση και ο εκδότης απολαμβάνουν εξίσου σημαντικά οφέλη, τα οποία συντελούν στα οικονομικά συμφέροντα τους. Βέβαια, τα συμβαλλόμενα μέρη επιβαρύνονται με το κόστος από την χρήση της και ιδιαίτερα ο κάτοχος ο οποίος σε περίπτωση που καθυστερήσει την αποπληρωμή του λογαριασμού του, θα χρεωθεί με πρόσθετους τόκους. Υπάρχουν δύο τύποι συμβάσεων, στις οποίες μπορεί να εμπλακεί ο κάτοχος η διμερής και η τριμερής. Η διμερής σχέση, είναι μια περίπτωση, όπου ο έκδοτης είναι ταυτόχρονα και προμηθευτής των αγαθών ή των υπηρεσιών και ο κάτοχος καταβάλλει το αντίτιμο των αγορών του μέσω της πιστωτικής του κάρτας. Η τριμερής σχέση περιλαμβάνει, σχέσεις μεταξύ έκδοτη-κατόχου πιστωτικής κάρτας, εκδότη-συμβεβλημένης επιχείρησης και κατόχου-συμβεβλημένης επιχείρησης. Οι συμβάσεις αυτές, συνοδεύονται από κάποιους νόμους, τους οποίους πρέπει να τηρούν πιστά τα συμβαλλόμενα μέρη, όπου η εσκεμμένη ή μη παράβαση τους μπορεί να οδηγήσει στην καταγγελία, ακόμα και στην λύση της σύμβασης. Κάποιοι από αυτούς τους όρους, έχουν κριθεί καταχρηστικοί, διότι ανατρέπουν την ισορροπία των αμοιβαίων δικαιωμάτων, υποχρεώσεων δυνατοτήτων και κινδύνων, που υπαγορεύει η καλή πίστη. Κατά συνέπεια, έχει αποφασίσει ότι οι όροι του Ν. 2251/1994 της παραγράφου 7 του άρθρου 2, είναι καταχρηστικοί. Για την ασφάλεια του, ο κάτοχος οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, τόσο στον φυσικό κόσμο, όσο και στο διαδίκτυο, καθώς ο κίνδυνος απώλειας της κάρτας του ή των στοιχείων αυτής είναι ιδιαίτερα μεγάλος. Το βασικό πρόβλημα, που ενδέχεται να αντιμετωπίσει ο κάτοχος είναι αυτό της χρήσης της κάρτας από τρίτο πρόσωπο, κάτι που αν δεν αντιληφθεί θα επιφέρει χρεώσεις στον λογαριασμό του, αν αυτές ξεπερνούν το ποσό των 150 ευρώ, μικρότερες απώλειες καλύπτονται από την τράπεζα. Βέβαια, αν ο κάτοχος ειδοποιήσει έγκαιρα τότε κάθε συναλλαγή θεωρείται άκυρη και δεν θα επιβαρυνθεί ο προσωπικός του λογαριασμός με κάποιο κόστος. Τα προσωπικά δεδομένα του κατόχου, επεξεργάζονται αρκετά συχνά τόσο από τον εκδότη της κάρτας όσο και από τις συμβεβλημένες με αυτόν επιχειρήσεις. Τα δεδομένα αυτά, διαφυλάσσονται από τον Ν.2472/1977 και όποιος τα χρησιμοποιεί ή τα μεταφέρει σε τρίτο πρόσωπο, οφείλει να έχει την συγκατάθεση του κατόχου αλλά και να του γνωστοποιεί τον λόγο χρήσης των δεδομένων αυτών. Διαφορετικά, θα επιβληθούν πολύ αυστηρές κυρώσεις σε όσους δεν τήρησαν τον Ν. 2472/1977. Τέλος, κάτι που αξίζει να αναφερθεί, είναι η σημασία της σύμβασης εγγύησης στην πιστωτική κάρτα, η οποία εξασφαλίζει ότι ο δανειστής θα εισπράξει το ποσό που του οφείλεται, μέσω του εγγυητή, σε περίπτωση που ο κάτοχος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να εξοφλήσει ο ίδιος το χρέος του.