Αυτοάνοσα νοσήματα σε νεανική-εφηβική ηλικία και ο ρόλος της φυσικοθεραπείας

Abstract

Στα αυτοάνοσα νοσήματα η πρώιμη ηλικία κατά την έναρξη είναι ο χειρότερος προγνωστικός παράγοντας και η φυσικοθεραπευτική προσέγγιση έχει ιδιαίτερο ρόλο στην αντιμετώπιση της κάθε νόσου. Στη χρόνια φλεγμονώδη φάση της νεανικής δερματομυοσίτιδας , η χρήση της άσκησης και η εκπαίδευση εντείνεται . Η κινησιοθεραπεία προστίθεται στο πρόγραμμα θεραπείας για να βοηθήσει τους ασθενείς να σημειώσουν πρόοδο με τις κινητικές τους ικανότητες, τη δύναμη και την αντοχή, την αεροβική ικανότητα και τη μυϊκή λειτουργία. Ο ρόλος της φυσικοθεραπεία στον διαβήτη τύπου 1 είναι βασικός στην αντιμετώπιση της σπαστικότητας, της μειωμένης μυϊκής δύναμης, τις διαταραχές του συντονισμού, και της αταξίας καθώς και στην αντιμετώπιση του πόνου και της παραισθησίας .Η συστηματική άσκηση έχει σημαντικά οφέλη στην βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου και στην αεροβική ικανότητα. Η φυσικοθεραπευτική προσέγγιση στην σκλήρυνση κατά πλάκας σε παιδιά έχει στόχο την αύξηση της μυικής δύναμης, την αντιμετώπιση της σπαστικότητας, τον συντονισμό στις διαταραχές του συντονισμού, και της αταξίας καθώς και την αντιμετώπιση του πόνου και της παραισθησίας. Οι νευροφυσιολογικές ασκήσεις συντονισμού, η κινητοποίηση και η εκπαίδευση στο βάδισμα σε συνδυασμό με αερόβια εκπαίδευση συμβάλλουν ώστε να επιτευχθεί ο συντονισμός και η ισορροπία. Στη Μυασθένεια Gravis οι ασθενείς αισθάνονται μυϊκή αδυναμία, έτσι ένα πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από τα συμπτώματα και τη βελτίωση της λειτουργίας του ασθενή με MG, μια προσέγγιση που περιλαμβάνει νευρομυϊκή , φυσική αποκατάσταση, με αναπνευστική θεραπεία.