Επιτομή:
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση της επίδρασης ενός πρώιμου μετεγχειρητικού φυσικοθεραπευτικού προγράμματος άσκησης δυναμικής σταθεροποίησης κορμού σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργείο μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης, μέσω μελέτης κλινικών περιπτωσιακών μελετών.
Υλικό-Μέθοδος: Το αρχικό δείγμα αυτής της μελέτης αποτέλεσαν 6 ενήλικες ασθενείς που προσήλθαν για χειρουργείο μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης στη Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών. Οι ασθενείς της ομάδας παρέμβασης πραγματοποίησαν ένα φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα εξειδικευμένης θεραπευτικής άσκησης, που περιελάμβανε την προενεργοποίηση των μυών του πυελικού εδάφους και του εγκάρσιου κοιλιακού, για την επίτευξη της δυναμικής σταθεροποίησης του κορμού. Η ομάδα ελέγχου πραγματοποίησε ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης κοιλιακών. Η διάρκεια του προγράμματος ήταν 10 εβδομάδες, αρχόμενη την 3η μετεγχειρητική εβδομάδα, καθημερινής συχνότητας. Και οι δυο ομάδες, έλαβαν ένα φυλλάδιο με γενικές οδηγίες και συμβουλές, ενώ το πρόγραμμα άσκησης γινόταν από τον κάθε ασθενή μόνο του στο σπίτι. Επιπλέον, η ομάδα παρέμβασης πραγματοποιούσε μια εβδομαδιαία συνεδρία με εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή. Για την αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια Ventral Hernia Pain Questionnaire (VHPQ) για τον πόνο, Activities Assessment Scale (AAS) για τη λειτουργικότητα και το Hernia Related Quality of Life Survey (HeRQLeS) για την ποιότητα ζωής, τα οποία διασκευάστηκαν στην Ελληνική γλώσσα. Για την αξιολόγηση της έντασης του πόνου επίσης χρησιμοποιήθηκε η 11βάθμια κλίμακα Visual Numeric Pain Scale (VNPS). Η αξιολόγηση της ενεργοποίησης του εγκάρσιου κοιλιακού πραγματοποιήθηκε μέσω 9βάθμιας κλίμακας που σχεδιάστηκε για τους σκοπούς αυτής της μελέτης, κατόπιν πιλοτικής διερεύνησης. Η σωστή ενεργοποίηση του εγκάρσιου κοιλιακού, κατά την αξιολόγηση της δύναμης του, πραγματοποιήθηκε μέσω του εργαλείου ανατροφοδότησης πίεσης pressure-biofeedback unit.
Αποτελέσματα: Τρείς από τους 6 ασθενείς ολοκλήρωσαν το θεραπευτικό πρόγραμμα (ένας εκ των οποίων ήταν ενταγμένος στην ομάδα ελέγχου και 2 στην ομάδα παρέμβασης). Και οι 3 ασθενείς παρουσίασαν βελτίωση σε όλες τις εξεταζόμενες μεταβλητές μετά από 10 εβδομάδες θεραπείας. Η ομάδα παρέμβασης (2 ασθενείς) βελτιώθηκε στην ποιότητα ζωής (HerQles) 61,11%, στην ένταση του πόνου (μέχρι 4 μονάδες), στην ποιότητα του πόνου (VHPQ), στη λειτουργικότητα (AAS) 4,62% καθώς και βελτίωση της ενεργοποίησης του εγκάρσιου κοιλιακού μυός κατά 4 επίπεδα. Η μοναδική ασθενής της ομάδας ελέγχου, επίσης παρουσίασε βελτίωση μέσω του προγράμματος άσκησης στη λειτουργικότητα (AAS) 27.69%, στην ποιότητα ζωής (HerQles) 59.73%, στον πόνο (2 μονάδες), στην ποιότητα του πόνου (VHPQ) και στην αύξηση της ενεργοποίησης του εγκάρσιου κοιλιακού κατά 7 επίπεδα.
Συμπέρασμα: Ένα πρόγραμμα πρώιμης φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης δυναμικής σταθεροποίησης κορμού με έμφαση στην προ-ενεργοποίηση του πυελικού εδάφους και εγκάρσιου κοιλιακού φαίνεται να είναι αποτελεσματικό για τον πόνο, τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής ασθενών με μετεγχειρητική κοιλιοκήλη, χωρίς όμως να εμφανίζει διαφορές από ένα πιο απλό πρόγραμμα ενδυνάμωσης των κοιλιακών μυών. Χρειάζονται μεγαλύτερης εμβέλειας μελέτες για την περεταίρω διερεύνηση του συγκεκριμένου προγράμματος άσκησης.
