Επιτομή:
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα που κάνει το πάγκρεας να παράγει ελάχιστη ή καθόλου ινσουλίνη, η οποία είναι υπεύθυνη για την διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Πιο συχνά συναντάμε το ΣΔ τύπου ΙΙ. Παρατηρείται σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, σε παχύσαρκα άτομα είτε επί εμφάνισης συνοδών μεταβολικών συνδρόμων. Η διάγνωση του γίνεται μέσω απλών και εξειδικευμένων εξετάσεων ή από ορισμένα συμπτώματα Το πιο σημαντικό κομμάτι της ασθένειας είναι η εμφάνιση των χρόνιων και των οξείων επιπλοκών, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν το άτομο ακόμα και στο θάνατο αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως. Ως μέσο πρόληψης και αντιμετώπισης σχεδιάζεται ένα θεραπευτικό σχήμα που περιλαμβάνει υγιεινή διατροφή, σωματική άσκηση, φαρμακευτική αγωγή και αν είναι απαραίτητη χορήγηση ινσουλίνης. Ακόμη τα τελευταία χρόνια έχει ανακαλυφθεί και η χειρουργική θεραπεία του διαβήτη. Σημαντικό κεφάλαιο αποτελεί και ο νοσηλευτής στην διαχείριση της νόσου. Κύριος στόχος του να εκπαιδεύσει τον ασθενή να αυτοδιαχειρίζεται την νόσο, να ελέγχει τη θεραπεία του και να είναι ικανός να αντιμετωπίσει όποια επιπλοκή προκύψει προκειμένου να μπορέσει να επιτευχθεί μια βέλτιστη ποιότητα ζωής. Ο νοσηλευτής έχει σημαντικό ρόλο και στην ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς.
Σκοπός της παρούσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι να διερευνηθεί εις βάθος ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ και ο ρόλος που έχει ο νοσηλευτής στην διαχείριση αυτής της χρόνιας νόσου.
Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιλαμβάνει εξαντλητική αναζήτηση βιβλιογραφίας με συλλογή πληροφοριών από επιστημονικά άρθρα, βιβλία, έρευνες και ιστοσελίδες των τελευταίων δέκα ετών. Οι βάσεις δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν μέσω του διαδικτύου είναι PubMed και HEALLink.
Τα αποτελέσματα της βιβλιογραφικής ανασκόπησης έδειξαν ότι ο νοσηλευτής κατέχει τον σημαντικότερο ρόλο στην διαχείριση του διαβήτη καθώς και στην στήριξη του πάσχοντα. Οι σημαντικότερες διαδικασίες τις οποίες αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου είναι η πρόληψη του διαβήτη και των επιπλοκών του, όπου μπορεί να αποβεί σωτήρια για την ζωή του ασθενούς, αλλά και η εκπαίδευση του ασθενή. Μέσω της εκπαίδευσης ο ασθενής μαθαίνει να αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο ζούσε μέχρι τώρα και προσαρμόζεται στα υπάρχων δεδομένα, προσπαθώντας να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του.
