Επιτομή:
Η λέξη μουσείο παραπέμπει στον χώρο στον οποίο ένας επισκέπτης μπορεί να δει έργα τέχνης. Ο ρόλος των μουσείων είναι εκπαιδευτικός, κοινωνικός και ψυχαγωγικός. Η δομή και η οργάνωση τους αποτελείται από τον Διευθυντή, τους επιμελητές, τους συντηρητές, το προσωπικό φύλαξης, τους μουσειοπαιδαγωγούς, άλλους διοικητικούς υπαλλήλους και πρόσφατα από τους μουσειολόγους. Τα μουσεία κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τις δραστηριότητες τους.
Η έκθεση αποτελεί ένα μέσο επικοινωνίας του επισκέπτη με τα εκθέματα και η μέθοδος παρουσίασης είναι αυτή η οποία καθορίζει την αποδοχή του μηνύματος από τους επισκέπτες. Τα μουσεία και οι ιδιωτικές εκθέσεις αποκλίνουν αναφορικά με τον παράγοντα χρόνο. Τα μουσεία μπορεί να φιλοξενούν εκθέσεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ η έκθεση μίας γκαλερί μπορεί να κρατήσει μέχρι και ένα μήνα. Ακόμη αποκλίνουν στο ότι τα μουσεία αναφέρονται σε συλλογές αντικειμένων κάθε είδους ενώ οι εκθέσεις μιας γκαλερί παρουσιάζουν συλλογές συγκεκριμένου είδους. Ένα μουσείο είναι ένα ίδρυμα μη κερδοσκοπικό ενώ οι ιδιωτικές εκθέσεις συνήθως αποσκοπούν στην πώληση των αντικειμένων. Η βασική σύγκλιση μεταξύ εκθέσεων και μουσείων είναι ότι αποτελούν έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. Μία δεύτερη σύγκλιση είναι ο παράγοντας χώρος, δηλαδή ότι αποτελούν μέρη όπου μπορεί κάποιος να δει έργα τέχνης. Τα μουσεία και οι διεθνείς εκθέσεις συγκλίνουν στο γεγονός ότι θα πρέπει να σέβονται τα δικαιώματα των διαφορετικών ομάδων και να προβάλουν την ενότητα του έθνους.
Ο 19ος αιώνας σηματοδοτείται από το καλλιτεχνικό κίνημα του ρεαλισμού, με την τέχνη να απελευθερώνεται σχετικά με κοινωνικά μηνύματα, να εκφράζει τις απόψεις και την προσωπικότητα των καλλιτεχνών. Οι σχέσεις του κοινού με τους καλλιτέχνες είναι αβέβαιες και ανασφαλείς χωρίς εμπιστοσύνη λόγω του ότι ο καλλιτέχνης ικανοποιεί τις προσδοκίες του ενώ το κοινό τους θεωρεί τεμπέληδες και απατεώνες.
Ο πατέρας και δάσκαλος του ρεαλισμού ήταν ο Gustave Courbet ο οποίος με το έργο του «Το Εργαστήρι του Ζωγράφου» στην Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι το 1855 απεικόνισε τον ίδιο να ζωγραφίζει ένα τοπίο καθώς επίσης και ένα γυμνό μοντέλο με ένα αγόρι να τον παρακολουθούν. Το έργο αυτό τον έκανε πιο διάσημο αλλά κρίθηκε ως αμφιλεγόμενο. Η διεθνής έκθεση του 1855 στο Παρίσι έδωσε στο τον τίτλο της πολιτιστικής πρωτεύουσας στην Γαλλία και την αναγνώρισε ως Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία.
