Η επίδραση των ασκήσεων ενδυνάμωσης και ενεργητικών διατάσεων, στην αντιμετώπιση του πόνου στην αυχενική και οσφυϊκή περιοχή

Abstract

Εισαγωγή: Ο πόνος στην οσφυϊκή και αυχενική περιοχή της σπονδυλικής στήλης είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς κλάδους της Υγείας, μεταξύ αυτών και τον κλάδο της Φυσικοθεραπείας. Μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού σήμερα, ανεξαρτήτως ηλικίας πάσχει από κάποιο είδος μυοσκελετικού πόνου γύρω από τις περιοχές αυτές. Η άσκηση μυϊκής ενδυνάμωσης αυξάνει την δύναμη σε αποδυναμωμένους μύες και αυξάνει τον λειτουργικό έλεγχο της περιοχής (π.χ. κοιλιακοί μυς στην λόρδωση) ενώ οι διατάσεις βοηθούν στην αύξηση, αλλά και τη διατήρηση του εύρους κίνησης (ιδίως των μυών που βρίσκονται σε βράχυνση) και επομένως της λειτουργικής ικανότητας των μυών. Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας ενός ομαδικού προγράμματος θεραπευτικής άσκησης μυϊκής ενδυνάμωσης και ενεργητικών διατάσεων στον πόνο, καθώς επίσης και του αριθμού των συνεδριών (1 και 2 φορές ανά εβδομάδα) που απαιτούνται για την μείωση ή και την υποχώρηση του πόνου στην αυχενική και οσφυϊκή περιοχή. Μεθοδολογία: Στην παρούσα έρευνα συμμετείχαν 22 φοιτητές και φοιτήτριες του Τμήματος Φυσικοθεραπείας με αναφερόμενο πόνο στην ευρύτερη περιοχή του αυχένα και της οσφύος με ή χωρίς επέκταση του πόνου στα άκρα. Το δείγμα χωρίστηκε σε δύο ομάδες των 11 ατόμων ανάλογα με τον χρόνο που διέθεταν. Η πρώτη ομάδα ακολούθησε το πρόγραμμα μίας συνεδρίας θεραπευτικής άσκησης ανά εβδομάδα, ενώ η δεύτερη ομάδα δύο συνεδρίες ανά εβδομάδα. Τα άτομα έλαβαν μέρος στην έρευνα αφού ενημερώθηκαν για τους σκοπούς της, διάβασαν, συμφώνησαν και υπέγραψαν το έντυπο συναίνεσης (επισυνάπτεται). Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε στο Εργαστήριο Θεραπευτικής Άσκησης του Τμήματος Φυσικοθεραπείας. Συμπεράσματα: Συμπερασματικά τα αποτελέσματα των ερευνών της μελέτης δείχνουν πως η άσκηση επιφέρει θετικές επιδράσεις σε συμπτώματα πόνου γύρω από την οσφυϊκή και αυχενική περιοχή τόσο σε βραχυπρόθεσμο όσο και σε μακροπρόθεσμο χρόνο σε σχέση με άλλες θεραπείες που στοχεύουν κυρίως στην βραχυπρόθεσμη θεραπεία του πόνου. Επιπλέον η εβδομαδιαία συχνότητα μεταξύ μίας και δύο φορών δεν φαίνεται να είχε κάποια στατιστικά σημαντική διαφορά στην μείωση του πόνου.