Συγκρούσεις στον χώρο εργασίας και συναισθηματική νοημοσύνη: Μια έρευνα στις Tεχνικές Υπηρεσίες της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Abstract

Εισαγωγή: Η παρούσα εργασία εστιάζει στη διερεύνηση φαινομένων εργασιακών συγκρούσεων στο περιβάλλον των Τεχνικών Υπηρεσιών, Τριτοβάθμιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Οι συγκεκριμένες υπηρεσίες διέπονται από ένα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο, απαιτούν εξειδικευμένες τεχνικές γνώσεις, έχουν αυστηρή επαγγελματική δομή ενώ ευνόητη είναι η σημασία της διεπιστημονικής συνεργασίας ώστε να επιτευχθούν οι παντός είδους στόχοι τους. Η αναγκαιότητα ύπαρξης αυτής της συνεργασίας συνεπάγεται εντεινόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ των εμπλεκόμενων παραγόντων, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα συγκρούσεων, καθόσον δεν αφορούν μόνο σε μεμονωμένα ή τυχαία γεγονότα σχετικά με την εργασιακή καθημερινότητα αλλά επιβαρύνονται με συναισθηματικές παραμέτρους όπως την διαφορετικότητα της κουλτούρας ή της ιδιοσυγκρασίας των διαπλεκόμενων. Σκοπός: Με τη παρούσα έρευνα επιχειρείται να διασαφηνιστεί εάν και με ποιο τρόπο η συναισθηματική νοημοσύνη και οι παράμετροί της επηρεάζουν την διαχείριση των συγκρούσεων σε τεχνικές υπηρεσίες Τριτοβάθμιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και πώς αυτό γίνεται αντιληπτό από τα επιτελικά/ανώτερα στελέχη και τα εκτελεστικά/κατώτερα στελέχη. Υλικό: Εστάλησαν ερωτηματολόγια μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε στελέχη των Πανεπιστημίων Πάτρας, Ιωαννίνων και Κρήτης, τα οποία συμπληρώθηκαν από τους αρμόδιους και επιστράφηκαν προς επεξεργασία με την βοήθεια του προγράμματος Spss 25 και excel. Αποτελέσματα: Διαφαίνεται ότι συναισθηματικά νοήμονες είναι oι όλοι οι υπάλληλοι και αντιλαμβάνονται ότι οι συγκρούσεις δημιουργούν δυσλειτουργία στις υπηρεσίες τους. Η επίλυσή τους, προκειμένου να είναι επιτυχής, απαιτεί άμεση αντιμετώπιση και διαχείριση. Συμπέρασμα: Δεδομένης της θετικής σχέσης μεταξύ συναισθηματικής νοημοσύνης και ηγεσίας σύμφωνα με άλλες επιστημονικές έρευνες, οι εργασιακές ρήξεις οφείλουν να απασχολήσουν τα ανώτερα διευθυντικά στελέχη ως προς την διαχείρισή τους, προκειμένου να εισαχθούν στο εργασιακό περιβάλλον μηχανισμοί υπερκέρασης των εμποδίων που δημιουργούνται. Η καθιέρωση ενός μηχανισμού πρόληψης και αντιμετώπισης, ο οποίος θα ενεργοποιείται άμα τη διαπιστώσει οιουδήποτε γεγονότος που δύναται να εξελιχθεί σε σύγκρουση, είναι απαραίτητος διότι ακόμη και τα μικρότερης εντάσεως επεισόδια λειτουργούν ως ανασταλτικός παράγοντας της εργασιακής ειρήνης και της αποδοτικότητας σε κομβικές υπηρεσίες οι οποίες διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, όπως οι τεχνικές υπηρεσίες των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.