Σχολική Ζωή και Διαχείριση Σχέσεων και Κρίσεων – Απόψεις και στάσεις Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δημοτικών Σχολείων της Πάτρας

Abstract

Οι σχολικές κρίσεις είναι ένα φαινόμενο σύνηθες στην εκπαιδευτική κοινότητα, το οποίο διαταράσσει τη λειτουργία των σχολικών μονάδων και πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό (φυσικό ή ψυχολογικό) των μελών αυτής αλλά και της ευρύτερης σχολικής κοινότητας. Ως εκ τούτου είναι απολύτως απαραίτητη η λήψη μέτρων πρόληψης των σχολικών κρίσεων και η εκπόνηση (και εφαρμογή στην περίπτωση εμφάνιση τους) σχεδίων αντιμετώπισης από το προσωπικό της σχολικής μονάδας. Η παρούσα εργασία εξετάζει τις απόψεις και κρίσεις των εκπαιδευτικών της Αχαΐας για την παρούσα(ες) πολιτικές αντιμετώπισης κρίσεων στις σχολικές μονάδες που υπηρετούν και την επάρκεια της εκπαίδευσης/ κατάρτισης τους στην αντιμετώπιση των σχολικών κρίσεων. Στα πλαίσια της εργασίας έλαβε χώρα πρωτογενής έρευνα στα σχολεία της Αχαΐας, στην οποία συμμετείχαν συνολικά 140 συμμετέχοντες\ουσες διευθυντές και εκπαιδευτικό προσωπικό. Τα αποτελέσματα της έρευνα έδειξαν ότι οι κυριότερες σχολικές κρίσεις στα σχολεία της περιοχής μελέτης είναι ο σχολικός εκφοβισμός, η ξαφνική απώλεια μαθητή ή μέλους του προσωπικού και η σχολική βία. Οι απαντήσεις του δείγματος κατέδειξαν μια ανεπαρκή κατάρτιση του ως προς την αντιμετώπιση και πρόληψη των σχολικών κρίσεων. Επίσης κατέδειξαν μια ελλιπή ενημέρωση του σε σχέση με τις υφιστάμενες στρατηγικές για τις σχολικές κρίσεις. Συμπερασματικά προκύπτει ότι στην παρούσα χρονική στιγμή, είναι εμφανές ότι η πολιτεία και η διοίκηση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα στοχεύει μεμονωμένα και αποσπασματικά φαινόμενα σχολικών κρίσεων με έμφαση σε εκείνα που είναι πιο συχνά αναφερόμενα στα μέσα, όπως ο σχολικός εκφοβισμός