Επιτομή:
Η καλύτερη διαχείριση των πόρων, και του χρόνου συμπεριλαμβανομένου, ενός εκπαιδευτικού οργανισμού από τους διευθυντές στο γεμάτο προκλήσεις και απαιτήσεις σύγχρονο πεδίο της εκπαίδευσης, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίζει όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους. Απώτερος σκοπός αυτής της καλύτερης διαχείρισης είναι η βελτιστοποίηση της λειτουργίας και η βιωσιμότητα των ίδιων των οργανισμών. Προϋπόθεση για την αξιοποίηση αυτού του πόρου είναι η εφαρμογή, κυρίως από τους διευθυντές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, διάφορων τεχνικών διαχείρισης χρόνου που θα εστιάζουν στην εξοικονόμηση και την αποδοτικότερη χρήση του.
Η επιχειρούμενη ανάλυση επικεντρώνεται στην, για πρώτη φορά, διερεύνηση και αποτίμηση των χρησιμοποιούμενων τεχνικών διαχείρισης χρόνου από τους διευθυντές και τις διευθύντριες των δημοτικών σχολείων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας σε συσχέτιση με διάφορα δημογραφικά χαρακτηριστικά των διευθυντικών στελεχών αλλά και των σχολικών μονάδων στις οποίες προΐστανται. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 102 διευθυντές/-ντριες και ως ερευνητικό εργαλείο χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο της Κουάλη.
Από την ανάλυση των ερευνητικών ευρημάτων προκύπτει ότι σε μία κλίμακα 1-5 η συχνότερα χρησιμοποιούμενη κατηγορία Τ.Δ.Χ. είναι αυτή του «Προγραμματισμού» (Μ.Τ.= 4,22) και αυτή με τη μικρότερη συχνότητα χρήσης είναι η «Διαχείριση Γραφειοκρατίας» (Μ.Τ.= 2,66). Επίσης, σημαντικό ρόλο φαίνεται πως έχουν στη χρήση συνολικά διάφορων τεχνικών τα χρόνια υπηρεσίας του δείγματος (R=0,208) και οι πρόσθετες σπουδές και η επιμόρφωση σε θέματα διοίκησης της εκπαίδευσης (R=0,215). Ακόμα, η επιμόρφωση σε θέματα διαχείρισης και κατανομής του εργασιακού χρόνου συνεπάγεται στατιστικά σημαντική μεγαλύτερη χρήση αρκετών κατηγοριών Τ.Δ.Χ. από τους διευθυντές, όπως της «Οργάνωσης» (p<0,01), της «Διαχείρισης Διακοπών» (p<0,01) και της «Ανάθεσης Υπευθυνοτήτων» (p<0,05).
Εν κατακλείδι, με βάση τα ευρήματα της έρευνας, θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο σχεδιασμός και η υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων σχετικά με τις Τ.Δ.Χ. για τα στελέχη της εκπαίδευσης είναι μία αδήριτη ανάγκη τόσο για τον επαναπροσδιορισμό των ήδη χρησιμοποιούμενων τεχνικών όσο και για την ανεύρεση του θεωρητικού υπόβαθρου για όσους επιθυμούν να χρησιμοποιούν τις διάφορες τεχνικές με μεθοδικότητα.
