ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΦΑΣΙΑ WERNICKE- ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Abstract

Εισαγωγή: Η μελέτη των διαφόρων αφασιών έχει προσφέρει σημαντική γνώση στην επιστήμη σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης του εγκεφάλου ως προς τη γλωσσική ικανότητα. Η αφασία Wernicke χαρακτηρίζεται από μεγάλη ετερογένεια ως προς τα κλινικά συμπτώματα και αποτελεί μία από τις δυσκολότερες αφασίες στη διαχείριση, καθώς εμπλέκεται σε αυτήν δυσχέρεια στην ακουστική κατανόηση. Συνδέεται δε περισσότερο με προβλήματα στην παραγωγή ουσιαστικών, επομένως οι μελέτες που εξετάζουν την παραγωγή ρημάτων σε ασθενείς με αφασία Wernιcke είναι μειωμένες. Στην παρούσα εργασία ασχοληθήκαμε με τη διερεύνηση δυσκολιών στην παραγωγή ρημάτων μεμονωμένα και σε προτάσεις, σε ελληνόφωνο ασθενή με αφασία Wernicke, στο πλαίσιο μελέτης περίπτωσης. Σκοπός: Κάθε επιπλέον πληροφορία μπορεί να συμβάλλει αθροιστικά στην κατανόηση αυτού του ετερογενή τύπου αφασίας και με τη σειρά της η καλύτερη κατανόηση μπορεί να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές και στοχευμένες πρακτικές αποκατάστασης. Επομένως, στόχο μας αποτέλεσε να εξετάσουμε τη δυσκολία στην παραγωγή ρημάτων σε ελληνόφωνο ασθενή με αφασία Wernicke, συμβάλλοντας στην κατανόηση και στον εμπλουτισμό της βιβλιογραφικής πληροφορίας. Υλικό και Μέθοδος: Εξετάσθηκε ελληνόφωνη ασθενής 42 ετών με διαγνωσμένη αφασία Wernicke. Χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό τρία κύρια διαγνωστικά εργαλεία: η Γνωστική Εκτίμηση Μόντρεαλ (MoCA), η Διαγνωστική Εξέταση της Βοστόνης για την αφασία (BDAE) και μία δοκιμασία που περιείχε κατονομασία μεμονωμένων ρημάτων και αντικατάσταση σε χρόνους Παρατατικό και Αόριστο και αντίστοιχες χρονικές αντικαταστάσεις προτάσεων. Αποτελέσματα: Η ασθενής πέρα από αναμενόμενα προβλήματα στην κατονομασία, στην επανάληψη, στην ακουστική αντίληψη, στο νοηματικό περιεχόμενο του λόγου της, είχε μεγαλύτερη δυσχέρεια στην ανάκτηση ρημάτων έναντι ουσιαστικών, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, παρουσίασε λανθασμένες καταλήξεις και αδυναμία χρονικής αντικατάστασης μεμονωμένων ρημάτων και προτάσεων στους παρελθοντικούς χρόνους που ζητήθηκαν, παρουσία πολλών παραφασιών, κυρίαρχα φωνολογικών. Συμπεράσματα: Η μελέτη περίπτωσης αυτή, έδειξε τη δυσχέρεια ελληνόφωνης ασθενούς με αφασία Wernicke στην παραγωγή ρημάτων και ιδίως των παρελθοντικών χρόνων, γεγονός που συνάδει με τη βιβλιογραφία σε ό,τι αφορά ότι οι παρελθοντικοί χρόνοι, για κάποιο λόγο, είναι πιο δύσκολο να ανακτηθούν από ασθενείς με προβλήματα στην παραγωγή ρημάτων. Αυτό σχετίζεται πιθανά με το γεγονός ότι η παραγωγή των χρόνων αυτών απαιτεί την ενεργοποίηση μίας μεγάλης εγκεφαλικής περιοχής εντός της οποίας συνήθως υπάρχει βλάβη σε διάφορους τύπους αφασίας.