Η επίδραση της κόπωσης στη λειτουργική ικανότητα των άνω άκρων σε ερασιτέχνες αθλητές

Abstract

Εισαγωγή: Ο ώμος είναι μια ιδιαίτερα σημαντική άρθρωση στο σώμα του ανθρώπου και ακόμα περισσότερο στους αθλητές που χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο τα άνω άκρα. Η άρθρωση του ώμου είναι ιδιαίτερα περίπλοκη αλλά ταυτόχρονα και πολύ σημαντική μετατρέποντάς τη σε μια δομή μείζονος σημασίας για τους overhead αθλητές. Δεδομένης της συνεχούς χρήσης του σε αθλητικές δραστηριότητες παρατηρείται αυξημένη κόπωση η οποία πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμό της λειτουργικότητάς του και σε υψηλή επιδημιολογική εμφάνιση κακώσεων και παθήσεων. Σκοπός: Η παρούσα έρευνα θα έχει ως σκοπό να αξιολογήσει την επίδραση της κόπωσης στη λειτουργικότητα της ωμικής ζώνης σε ερασιτέχνες αθλητές που χρησιμοποιούν τα άνω άκρα. Μεθοδολογία : Τριάντα ερασιτέχνες αθλητές που χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο το άνω άκρο ( handball, tennis, basketball ) συμμετείχαν στην έρευνα όπου εφαρμόστηκε ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο κόπωσης στην άρθρωση του ώμου. Σε όλους τους αθλητές αξιολογήθηκε α) η ισοκινητική δύναμη των στροφέων του κυρίαρχου ώμου τους, β) η επίδοση ρίψης ( functional throwing performance index ), και η μονόπλευρη ρίψη (one arm seated shot-put throw ) πριν, και αμέσως μετά την εφαρμογή του πρωτοκόλλου κόπωσης. Οι παραπάνω αξιολογήσεις των λειτουργικών ικανοτήτων της ωμικής ζώνης πραγματοποιήθηκαν και στα δύο άνω άκρα ενώ οι παρεμβάσεις μόνο στο κυρίαρχο άνω άκρο καθώς το μη κυρίαρχο λειτούργησε ως άκρο ελέγχου. Αποτελέσματα: Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας δείχνουν ότι το πρωτόκολλο κόπωσης που χρησιμοποιήθηκε δεν επέφερε την επιθυμητή κόπωση έτσι ώστε να επηρεαστούν οι λειτουργικές ικανότητες των δοκιμαζόμενων, αλλά λειτούργησε ως μέθοδος προενεργοποίησης των μυών της ωμικής ζώνης αφού οι δείκτες των αθλητών ήταν ανεβασμένοι μετά την εφαρμογή του πρωτοκόλλου. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αναδεικνύει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα της κόπωσης, και τη δημιουργία ενός πρωτοκόλλου το οποίο θα έχει μεγαλύτερη επιβάρυνση στους αθλητές, έτσι ώστε να αξιολογηθεί η επίδρασή του στις λειτουργικές ικανότητες του ώμου.