Μεταμόσχευση ήπατος και επανένταξη των ασθενών στην κοινωνία.

Abstract

Η μεταμόσχευση ήπατος είναι μια επιλογή θεραπείας για την ηπατική νόσο τελικού σταδίου και την οξεία ηπατική ανεπάρκεια, αν και η διαθεσιμότητα των δοτών οργάνων αποτελεί έναν περιοριστικό παράγοντα. Η πιο συνηθισμένη τεχνική είναι η ορθοπτική μεταμόσχευση, στην οποία το ήπαρ απομακρύνεται και αντικαθίσταται από το όργανο του δότη στην ίδια ανατομική θέση με το αρχικό. Η χειρουργική διαδικασία είναι σύνθετη, απαιτεί προσεκτική αφαίρεση του οργάνου του δότη και σχολαστική εμφύτευση στον αποδέκτη. Η μεταμόσχευση ήπατος υπόκειται σε αυστηρούς ελέγχους και εκτελείται μόνο σε καθορισμένα ιατρικά κέντρα μεταμόσχευσης από εξαιρετικά εκπαιδευμένους για την μεταμόσχευση ιατρούς και ομάδες ιατρικής υποστήριξης. Η κλινική φροντίδα και η κατάσταση του ασθενούς πριν από τη μεταμόσχευση μπορούν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα μετά τη επέμβαση. Οι νοσηλευτές διαδραματίσουν αναπόσπαστο ρόλο στην έγκαιρη αναγνώριση της δυσλειτουργίας του μοσχεύματος, της απόρριψης ή της μόλυνσης του. Λόγω της στενής και μεγάλης χρονικής διάρκειας που οι νοσηλευτές βρίσκονται δίπλα στον ασθενή, συχνά είναι σε θέση να παρακολουθούν για τους πιθανούς κινδύνους για τον ασθενή και να λαμβάνουν διορθωτικά μέτρα. Η κοινωνική επανένταξη είναι μια έννοια που εφαρμόζεται ευρέως στην υγειονομική περίθαλψη ως μέτρο για την αξιολόγηση της επιτυχίας μιας δεδομένης παρέμβασης. Στα πεδία της τραυματικής εγκεφαλικής βλάβης, του εγκεφαλικού επεισοδίου και της επανένταξης του τραύματος είναι ένας καλά αναφερόμενος δείκτης επιτυχημένων αποτελεσμάτων. Εντούτοις, στον τομέα της μεταμόσχευσης στερεών οργάνων, τα δεδομένα αυτά είναι περιορισμένα.