Ηπατίτιδες και ο ρόλος του νοσηλευτή.

Abstract

Εισαγωγή: Η ιογενής ηπατίτιδα παραμένει ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην αντιιική θεραπεία και στα αποτελεσματικά εμβόλια. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων, περίπου 20.000 θάνατοι κάθε χρόνο αποδίδονται σε ιογενή ηπατίτιδα και 5 εκατομμύρια πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα και διατρέχουν κίνδυνο για σοβαρή ηπατική νόσο και καρκίνο του ήπατος. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιαστούν τα νεότερα δεδομένα που αφορούν την ιογενή ηπατίτιδα καθώς και να αποσαφηνιστεί ο ρόλος του νοσηλευτή στην πρόληψη και την αντιμετώπισή της. Ανασκόπηση βιβλιογραφίας: Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (Google Scholar, PubMed, Medline, Science Direct) και σε έγκυρες ιστοσελίδες (WHO, CDC), σε επιστημονικά τεκμηριωμένα άρθρα των τελευταίων δύο δεκαετιών, 2000-2020. Στην αναζήτηση χρησιμοποιήθηκαν λέξεις κλειδιά όπως ιογενής ηπατίτιδα, επιδημιολογία, μορφές, κλινική εικόνα, διάγνωση, πρόληψη, θεραπεία, ρόλος του νοσηλευτή (viral hepatitis, epidemiology, types, clinical features, diagnosis, prevention, treatment, nurse role). Συμπεράσματα: Παρά τη χρήση εργαλείων που μπορούν να αποτρέψουν, να καταστείλουν και να θεραπεύσουν με επιτυχία την ιογενή ηπατίτιδα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος χρήσης τους απαιτεί σημαντική έρευνα. Βραχυπρόθεσμα, η κάλυψη για τον εμβολιασμό έναντι HBV θα πρέπει να αυξηθεί σε όλες τις περιοχές του κόσμου, ενώ οι λόγοι για την απροθυμία εμβολιασμού θα μπορούσαν να παρέχουν πληροφορίες για την επίτευξη αυτού του στόχου. Πρέπει να αναπτυχθεί και να χρησιμοποιηθεί φθηνότερη και ευκολότερη τεχνολογία για τον έλεγχο της ιογενούς ηπατίτιδας σε εκστρατείες για την αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τις λοιμώξεις σε βασικούς πληθυσμούς. Η θεραπεία πρέπει να είναι προσβάσιμη σε άτομα που έχουν επιμολυνθεί με τον ιό της ηπατίτιδας για την πρόληψη της εξέλιξης της νόσου. Οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να μειώσουν το βάρος της ασθένειας μέσω της πρόληψης των λοιμώξεων, της έγκαιρης ανίχνευσης και της συνεργατικής φροντίδας με ειδικούς.