Ο ρόλος του νοσηλευτή στη διαχείριση του αεραγωγού των ασθενών

Abstract

Αεραγωγός ορίζεται ο φυσιολογικός σωλήνας που είναι χρήσιμος για την είσοδο και την έξοδο αέρα από τους πνεύμονες, ο οποίος αποτελείται από τη ρινική και τη στοματική κοιλότητα, το φάρυγγα, το λάρυγγα, την τραχεία και τους βρόγχους, ή μια συσκευή που χρησιμοποιείται για να εμποδίσει/απελευθερώσει κάποια απόφραξη της αναπνευστικής οδού ειδικά κατά την αναισθησία και την καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Κρίσιμα συμπτώματα που απαιτείται ν’ αξιολογούνται σε συνεχή βάση είναι: βραχύπνοια, συριγμός, αιματηρός σίελος και λοίμωξη. Οι κλινικές εκδηλώσεις της απόφραξης του αεραγωγού είναι: αυξημένο αναπνευστικό έργο, αυξημένη χρήση των επικουρικών μυών – ιδιαίτερα εκείνων του προσώπου που χρειάζονται μεγαλύτερη ποσότητα οξυγόνου- ,ύπαρξη αυξημένου καρδιακού ρυθμού και ελαττωμένα επίπεδα κορεσμού σε οξυγόνο. Η διατήρηση του αεραγωγού είναι πολύ σημαντική για τη διατήρηση της ζωής του ασθενούς. Η διαχείριση του αεραγωγού και η εξασφάλιση αποτελεσματικής οξυγόνωσης και αερισμού στους ασθενείς αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ενέργειες της καθημερινής πρακτικής του νοσηλευτή, τόσο κατά τη διάρκεια προγραμματισμένων επεμβάσεων όσο και στην επείγουσα εντατική θεραπεία. Ο νοσηλευτής ως υπεύθυνος επαγγελματίας υγείας θα πρέπει να αντιλαμβάνεται και να αναγνωρίζει τις ανάγκες ενός ασθενή που φέρει τεχνητό αεραγωγό, ενός ασθενή που χρήζει άμεσης ανάγκης αερισμού και οξυγόνωσης και ενός ασθενή που πρόκειται να χειρουργηθεί. Ο ρόλος του νοσηλευτή στη διαχείριση αεραγωγού καταλαμβάνει το κομμάτι της ολιστικής φροντίδας του, της πρόληψης των λοιμώξεων, της ασφαλούς και χωρίς επιπλοκές αποσωλήνωσης και της εκπαίδευσης του ασθενή στη συνέχιση της φροντίδας στο σπίτι ώστε να επιτευχθεί επιθυμητή έκβαση η οποία αποβλέπει στη διατήρηση της βατότητας του αεραγωγού και στη φυσιολογική ανταλλαγή αερίων.