Ηθικά διλήμματα στη μεταμόσχευση νεφρού. Ο ρόλος του νοσηλευτή

Abstract

Οι νεφροί αποτελούν δύο όργανα τα οποία συντελούν σημαντικές λειτουργίες για τον οργανισμό .Η κύρια λειτουργία των νεφρών είναι να διηθούν το αίμα και να αποβάλλουν άχρηστες και τοξικές ουσίες από τον οργανισμό. Η νεφρική ανεπάρκεια αποτελεί μία πάθηση η οποία οδηγεί στην μη δυνατότητα των νεφρών να συντελέσουν αυτή την λειτουργία, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται υπερφόρτωση τις κυκλοφορίας με άχρηστες ουσίες ,ηλεκτρολυτικές διαταραχές ,διαταραχές οξεοβασικής ισορροπίας και άλλα σοβαρά προβλήματα για τον οργανισμό .Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια αποτελεί μια αιφνίδια έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί με συντηρητική θεραπεία .Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια πρέπει να αντιμετωπιστεί έγκαιρα και σωστά προκειμένου να μην εξελιχθεί σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια αποτελεί μία μη αναστρέψιμη έκπτωση νεφρικής λειτουργίας που αποτελείται από πέντε στάδια. Στο τελευταίο στάδιο ο νεφρός πρέπει να υποκατασταθεί καθώς υπάρχει ολική απώλεια λειτουργικότητας.

Ο τρείς μέθοδοι υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας είναι η αιμοκάθαρση, η περιτοναική κάθαρση και η μεταμόσχευση νεφρού. Η αιμοκάθαρση αποτελεί μια πιο επίπονη διαδικασία για τους ασθενείς καθώς η χρήση των βελόνων είναι απαραίτητη και η ώρες που πρέπει να περιμένει ο ασθενής για να ολοκληρωθεί η διαδικασία είναι πολλές. Παρόλο αυτά η αιμοκάθαρση αποτελεί η πρώτη επιλογή ως μορφή θεραπείας για ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και είναι η πιο διαδεδομένη. Η περιτοναική κάθαρση θεωρείται μια λιγότερο επίπονη διαδικασία που δίνει την δυνατότητα στους ασθενείς να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες. Η μεταμόσχευση νεφρού θεωρείται η καλύτερη μορφή θεραπείας καθώς βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Οι νοσηλευτές έχουν την δυνατότητα ως συντονιστές των μεταμοσχεύσεων να οργανώσουν ειδικά ενημερωτικά προγράμματα προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν και να ενημερώσουν την κοινότητα για την δωρεά οργάνων. Οι συντονιστές μεταμοσχεύσεων χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες, στους κλινικούς, κεντρικούς και τοπικούς συντονιστές .Η κάθε κατηγορία έχει διαφορετικές αρμοδιότητες.