Ειδικές και εναλλακτικές μορφές τουρισμού: Θρησκευτικός τουρισμός- Περίπτωση μελέτης Ελλάδα

Abstract

Εισαγωγή : Τουρισμός είναι η συλλογική ή ατομική μετακίνηση του ανθρώπου σε έναν προορισμό, εκτός του συνηθισμένου περιβάλλοντος του και η διαμονή του σε αυτόν για περισσότερο από ένα 24ωρο, για αναψυχή και άλλους σκοπούς. Ο μαζικός τουρισμός είναι αντίθετος του εναλλακτικού, καθώς ο καθένας τους ικανοποιεί διαφορετικές ανάγκες τουριστών με διαφορετικές συνέπειες σε ότι αφορά την τουριστική ανάπτυξη. Με τις ειδικές εναλλακτικές μορφές τουρισμού δημιουργήθηκαν διάφορες ομάδες προϊόντων με σκοπό να εξυπηρετήσουν και να ικανοποιήσουν τα ειδικά κίνητρα και ενδιαφέροντα των ταξιδιωτών. Μια από αυτές είναι και ο θρησκευτικός τουρισμός που πρόκειται για ταξίδια που γίνονται σε τόπους θρησκευτικής λατρείας, οι επισκέψεις σε τόπους θρησκευτικού ενδιαφέροντος όπου υπάρχουν θρησκευτικά μνημεία, με βασικό σκοπό την επαφή, την γνωριμία, την μελέτη και την γνώση της θρησκευτικής παράδοσης και κληρονομίας. Παρατηρείται ότι η θρησκεία είναι η αρχή της δημιουργίας του τουρισμού. Στον Ελλαδικό χώρο παρατηρούνται τέτοιοι θρησκευτικοί τόποι τόσο στην Ηπειρωτική Ελλάδα όσο και στα Ελληνικά Νησιά. Η Ελλάδα φαίνεται να βγάζει μεγάλο κέρδος από τον Θρησκευτικό τουρισμό. Σκοπός: Είναι η ανάδειξη του θρησκευτικού τουρισμού ως ειδική ενναλακτική μορφή τουρισμού στην Ελλάδα. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση διαδικτυακών άρθρων και βιβλιογραφική ανασκόπηση, προκειμένου να αναλυθεί η περίπτωση μελέτης που σχετίζεται με την παρούσα εργασία. Συμπεράσματα: Η Ελλάδα έχει μακραίωνο και πλούσιο πολιτισμό, κομμάτι του όποιου είναι και η θρησκεία. Ο Θρησκευτικός τουρισμός αποτελεί παράγοντα ανάπτυξης τουρισμού στην χώρα και ο συνδυασμός του με άλλες μορφές τουρισμού δημιουργεί σημαντικό κέρδος.