Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Abstract

Η διεπιστημονική ομάδα στην υγειονομική περίθαλψη, δηλαδή η ομάδα των επαγγελματιών υγείας που συνεργάζονται από κοινού και με ισότιμο τρόπο για την παροχή υπηρεσιών υγείας έχει καθιερωθεί πλέον από τους διεθνείς Οργανισμούς (όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) και κρατικούς φορείς σε μια πλειάδα χωρών ως ένας αποτελεσματικός τρόπος για την βελτίωση των υπηρεσιών υγείας. Η θεσμοθέτηση συστημάτων εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης, βάσει μετρήσιμων στοιχείων, θεωρείται αναγκαία για την περαιτέρω ανάπτυξή της και για τον σκοπό αυτόν έχουν παραχθεί διάφορα μοντέλα παρέμβασης. Παρόμοια αξιολογείται και η διεπιστημονική εκπαίδευση, που αποτελεί το κύριο προαπαιτούμενο για την προετοιμασία των επαγγελματιών υγείας στον τομέα αυτόν. Οι μηχανισμοί που την επηρεάζουν αφορούν είτε την εκπαιδευτική διαδικασία είτε το Πρόγραμμα Σπουδών. Οι μηχανισμοί που επηρεάζουν την λειτουργία της διεπιστημονικής συνεργασίας σχετίζονται με την θεσμική υποστήριξη, την εργασιακή κουλτούρα και την υλική υποδομή. Σύμφωνα με μελέτη, οι μηχανισμοί αφορούν την υποστήριξη, την συνεργασία και συντονισμό, την συγκέντρωση πόρων, την ατομική μάθηση, την «θόλωση» ρόλων, την αποτελεσματική και τακτική επικοινωνία, την από κοινού ευθύνη, τα πρότυπα ομαδικής συμπεριφοράς, τον κριτικό έλεγχο, την δημιουργία νέων ιδεών και την ηγεσία. Με βάση τα κίνητρα και εμπόδια που υπάρχουν, προκύπτουν οι αναγκαίες δράσεις για την βελτίωση της κατάστασης. Τα καταγεγραμμένα πλεονεκτήματα της διεπιστημονικής συνεργασίας αφορούν την καλύτερη ποιότητα φροντίδας, οφέλη από την ανταπόκριση και συνεργασία του ασθενή, την μείωση ιατρικών λαθών, οφέλη για το προσωπικό κα οργανωτικά, καθώς και εξοικονόμηση κόστους. Ο ρόλος του φυσικοθεραπευτή σε μια διεπιστημονική ομάδα σχετίζεται με το αντικείμενο των υπηρεσιών του, ενώ οι ειδικότερες περιπτώσεις συνεργασίας τους με άλλες ειδικότητες έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει κάθε φορά να αξιολογούνται. Τέλος, στα συμπεράσματα αναφέρεται η ανάγκη ακόμα καλύτερης τεκμηρίωσης, βάσει των αρχών της «ιατρικής βάσει αποδείξεων» (Evidence based medicine), που σε συνδυασμό με την υπέρβαση παραδοσιακών ιεραρχικών συστημάτων μπορεί να οδηγήσει στην εξειδικευμένη και βέλτιστη εφαρμογή της.