Επιτομή:
Ο ώμος διαθέτει δύο συστήματα σταθερότητας, τους στατικούς και δυναμικούς περιορισμούς, που προσφέρουν τον έλεγχο της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης. Όμως όταν οι μηχανισμοί αυτοί είναι ελλειμματικοί σε συνδυασμό με την μορφολογία αλλά και το μεγάλο εύρος κίνησης της άρθρωσης την καθιστά ‘ασταθή’. Η αστάθεια ορίζεται ως υπερβολική και ανεπιθύμητη μετατόπιση της κεφαλής του βραχιονίου από την ωμογλήνη, που συνήθως συνδυάζεται με πόνο. Όταν η αστάθεια αυτή έχει κατεύθυνση προς τα εμπρός χαρακτηρίζεται ως πρόσθια, προς τα πίσω ως οπίσθια, ενώ όταν αυτή εμφανίζεται σε παραπάνω από μία κατεύθυνση χαρακτηρίζεται ως πολυκατευθυνόμενη αστάθεια. Μία επιλογή θεραπείας είναι η συντηρητική και εφαρμόζεται με την χρήση κυρίως φυσικοθεραπευτικών μεθόδων. Ο αθλητικός πληθυσμός επιλέγει ιδιαίτερα αυτήν την μορφή θεραπείας, για ταχεία αποκατάσταση αλλά και για προς αποφυγή της χειρουργικής επέμβασης. Η ανασκόπηση διερευνά μέσω αναζήτησης σε συγγράμματα και επιστημονικά άρθρα, την κατανόηση του παθολογικού συνδρόμου της αστάθειας, τον σημαντικότατο ρόλο της φυσικοθεραπευτικής της αποκατάστασης κατά τη διάρκεια εξ’ ολοκλήρου συντηρητικής αντιμετώπισης και την αποτελεσματικότητά της σε αθλητικό πληθυσμό. Ένα τυπικό συντηρητικό πρόγραμμα θεραπείας περιλαμβάνει κινητοποίηση της άρθρωσης παθητικά έως προοδευτικά ενεργητικά, ασκήσεις ενδυνάμωσης μυών στροφικού πετάλου και ωμοπλάτης και ασκήσεις ρυθμικής σταθεροποίησης και ιδιοδεκτικότητας. Τα αποτελέσματά της σε αθλητές ήταν ενθαρρυντικά, με την πλειονότητα να επιστρέφουν σε αθλητικές δραστηριότητες. Συμπερασματικά η συντηρητική αποκατάσταση είναι μείζονος σημασίας, ιδιαίτερα σε αθλητές που έχουν ανάγκη την άμεση επαναδραστηριοποίηση στην αγωνιστική περίοδο.
Σκοπός
Σκοπός αυτής της εργασίας είναι, μέσω βιβλιογραφικής ανασκόπησης, να διερευνήσει τον σημαντικότατο ρόλο της φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης στην αντιμετώπιση της αστάθειας κατά τη διάρκεια εξ’ ολοκλήρου συντηρητικής αντιμετώπισης ιδιαίτερα σε αθλητικό πληθυσμό και η αποτελεσματικότητά της στην άμεση επιστροφή του αθλητή.
