ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ-ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ- ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΔΕΠΥ) ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ. ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Abstract

Εισαγωγή: Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που συναντάται σε έναν μεγάλο αριθμό ατόμων παιδικής ηλικίας και τις περισσότερες φορές εμμένει και στην ενήλικη ζωή. Αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα υγείας και επηρεάζει αρνητικά την λειτουργικότητα και την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του ατόμου. Τα άτομα που πάσχουν από ΔΕΠΥ, ανάλογα με τα συμπτώματα που εμφανίζουν, κατατάσσονται σε κατηγορίες, οι οποίες χωρίζουν την διαταραχή σε τρείς υπότυπους. Σκοπός: Σκοπό της παρούσας πτυχιακής εργασίας αποτελεί η ενδελεχής ανάλυση της ΔΕΠΥ ως μια παθολογική κατάσταση, η παρουσίαση των αλλαγών που προκαλεί στην ζωή των μαθητών και των φοιτητών που διαγιγνώσκονται με αυτή καθώς και η νοσηλευτική προσέγγιση αυτού του παγκόσμιου προβλήματος υγείας, σύμφωνα με τα σύγχρονα διεθνή δεδομένα. Υλικό και μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την διεκπεραίωση της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η βιβλιογραφική ανασκόπηση. Για την συγγραφή της απαραίτητη ήταν η εξαντλητική αναζήτηση βιβλιογραφίας, ελληνικής και ξενόγλωσσης, ενημερωμένης με πρόσφατα στοιχεία και περιεχόμενο συναφές με τις ενότητες που αναπτύσσονται στην εργασία. Η μελέτη επιστημονικών άρθρων, βιβλίων και η διαδικτυακή αναζήτηση πραγματοποιήθηκαν με σκοπό την συγγραφή της εργασίας καθώς και η αναζήτηση των πηγών έγινε σε βάσεις δεδομένων ιατρικής βιβλιογραφίας (GoogleScholar, PubMed, ScienceDirect, SpringerLink). Αποτελέσματα: Στο πέρασμα των χρόνων η ΔΕΠΥ έχει μελετηθεί και αναγνωριστεί -πλέον- ως μια πολυπαραγοντική διαταραχή που ασκεί αρνητικές επιρροές στην ζωή των ατόμων που πάσχουν από αυτή. Σημαντική πρόοδος έχει σημειωθεί στον τομέα της διάγνωσης και της θεραπείας της διαταραχής καθώς νέες μέθοδοι έχουν ανακαλυφθεί, ωστόσο η συχνότητα εμφάνισής της τα τελευταία χρόνια φαίνεται να αυξάνεται. Η επίτευξη των στόχων μείωσης της δυσλειτουργικότητας που προκαλεί η ΔΕΠΥ μπορεί σε ένα μεγάλο βαθμό να αποδοθεί στον ρόλο του νοσηλευτή, ο οποίος είναι εκπαιδευτικός-συμβουλευτικός καθώς και υποστηρικτικός-θεραπευτικός. Συμπεράσματα: Η ΔΕΠΥ ως μια πολυπαραγοντική νευροαναπτυξιακή διαταραχή δεν διαθέτει αποτελεσματικούς τρόπους πρόληψης και έτσι οι ενδείξεις για την σημαντικότητα της συμμετοχής των νοσηλευτών στην ανακούφιση των συμπτωμάτων είναι πολλές. Η εκπαίδευση των πασχόντων αλλά και των οικογενειών τους καθώς και η συμμετοχή στα στάδια προσπάθειας εξάλειψης των συμπτωμάτων μπορούν να συμβάλλουν στα αποτελέσματα που βελτιώνουν τον τρόπο ζωής του ατόμου με την διαταραχή. Λέξεις κλειδιά: Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας, απροσεξία, υπερκινητικότητα, νοσηλευτής, κληρονομικότητα, συννοσηρότητα, διεγερτικά φάρμακα.