Επιτομή:
Η εξάρτηση ατόμων από ουσίες αποτελεί αδιαμφισβήτητα διαχρονικό κοινωνικό πρόβλημα που απασχολεί όχι μόνο την χώρα μας αλλά και την Ευρώπη. Είναι μια κατάσταση που προκαλεί αρνητικές συνέπειες τόσο στην υγεία όσο και στην κοινωνική ζωή του ατόμου που βρίσκεται σε αυτήν. Υπάρχουν διάφοροι τύποι εξάρτησης, τις οποίες το άτομο είναι δύσκολο να ξεπεράσει. Το κοινωνικό στίγμα που ακολουθεί τους εξαρτημένους αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα που μπορεί να χειροτερέψει το πρόβλημα, όταν η χρήση αφομοιώνεται σε ένα πλαίσιο περιθωριοποίησης. Ακόμα, το στίγμα είναι ένας από τους παράγοντες που συντελούν στην αποβολή τους από την αγορά εργασίας. Η θεραπεία από τις εξαρτήσεις περιλαμβάνει κυρίως προγράμματα και οργανισμούς απεξάρτησης και επανένταξης του ατόμου. Σημαντική θέση στην πρόληψη του φαινομένου και στην απεξάρτηση κατέχει ο ρόλος του νοσηλευτή.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η διερεύνηση του ρόλου του νοσηλευτή σχετικά με εθισμό σε εξαρτησιογόνες ουσίες.
Υλικό και μέθοδος: Βιβλιογραφική ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε με λέξεις κλειδιά σε νοσηλευτικά και ιατρικά βιβλία και βάσεις δεδομένων (Medline, Pubmed και Science direct) στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Αποτελέσματα: Ο εθισμός σε εξαρτησιογόνες ουσίες είναι μια ευρέως αναγνωρισμένη διαταραχή που χρειάζεται αντιμετώπιση. Ο θεραπευτικός του σχεδιασμός θα πρέπει να είναι συνεχείς και αποτελεσματικός, όπως και η πρόληψη.
Συμπεράσματα: Ο εθισμός σε εξαρτησιογόνες ουσίες μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο και μπορεί να παρατηρηθεί σε όλες τις ηλικιακές ομάδες με συχνότερη την περίοδο της εφηβείας.
Λέξεις ευρετηρίου: εθισμός, εξάρτηση, απεξάρτηση, ναρκωτικά, ψυχική υγεία, ρόλος νοσηλευτή.
