Επιτομή:
Το αναπνευστικό σύστημα παρέχει το απαραίτητο οξυγόνο που χρειάζεται ο οργανισμός για την λειτουργία του, αλλά και απομακρύνει το διοξείδιο του άνθρακα από το σώμα. Αυτό επιτυγχάνεται με τα ζωτικά, για το σύστημα, όργανα-εργαλεία, ωστόσο υπάρχουν παθολογικές περιπτώσεις που εμποδίζεται αυτή η διαδικασία, αυτές οι περιπτώσεις ανήκουν στις χρόνιες αποφρακτικές και στις χρόνιες περιοριστικές αναπνευστικές παθήσεις. Οι χρόνιες αποφρακτικές αναπνευστικές παθήσεις εμποδίζουν το αναπνευστικό σύστημα να λειτουργήσει σωστά φράζοντας τους αεραγωγούς του λόγω φλεγμονής με αποτέλεσμα να μην είναι ικανό το άτομο να εκπνεύσει σωστά όλο τον αέρα από τους πνεύμονες. Οι χρόνιες περιοριστικές αναπνευστικές παθήσεις από την άλλη, έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την μειωμένη ικανότητα εισπνοής και εισαγωγής αέρα στους πνεύμονες. Παράλληλα σε αυτές τις ασθένειες βρίσκεται και ο χειρουργικός ασθενής , ο οποίος χρήζει μεγάλης και προσεκτικής φροντίδας. Αρχικά, η φροντίδα ξεκινά με την προεγχειρητική διαδικασία με την οποία προετοιμάζει σωματικά αλλά και ψυχολογικά για τη διαδικασία του χειρουργίου, δηλαδή μέσω της διαγνωστικής προσέγγισης που πραγματοποιείται και την προετοιμασία του για το χειρουργείο με τη βοήθεια του νοσηλευτή. Πριν την έναρξη του χειρουργίου ο ασθενής λαμβάνει το είδος της αναισθησίας που αρμόζει ώστε να αποτραπούν επιπλοκές όσο διαρκεί η διαδικασία. Ταυτόχρονα, η φροντίδα συνεχίζεται με την διεγχειρητική φάση μέσω τον νοσηλευτών που υπάρχουν στον χώρο του χειρουργίου που αποτελούνται από τον νοσηλευτή κίνησης, τον εργαλειοδότη, τον βοηθό χειρούργου και τον νοσηλευτή αναισθησίας. Με το πέρας της επέμβασης ο ασθενής λαμβάνει την απαραίτητη μετεγχειρητική φροντίδα με σκοπό την επιβεβαίωση πως δεν υπάρχει κάποια επιπλοκή. Τέλος, ο ρόλος του νοσηλευτή είναι η λεπτομερής φροντίδα του ασθενούς ώστε να προληφθούν μετεγχειρητικές επιπλοκές, η αντιμετώπιση αυτών εφόσον εντοπιστούν, αλλά και η διδασκαλία του ασθενούς σε όλη τη διάρκεια της παραμονής του στο νοσοκομείο.
