Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΔΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΣ

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η τεχνολογία έχει αλλάξει δραστικά τον τρόπο που οι επιστήμονες προσεγγίζουν την αποκατάσταση μιας νόσου και των μέσων βελτίωσης της ποιότητα ζωής των ατόμων που νοσούν. Ειδικότερα, στη νεότερη βιβλιογραφία υπάρχουν νέες μέθοδοι που αφορούν την διαχείριση του Πάρκινσον οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν και να χαρίσουν πολλά οφέλη στους ασθενείς. Η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση είναι μια νεότερη μέθοδος που συνδράμει στην αποκατάσταση των συμπτωμάτων που εμφανίζονται κατά το Πάρκινσον κατέχοντας σημαντική θέση στην διαχείριση και επίλυση των προβλημάτων του ασθενούς που προκαλεί η νόσος και συνεπώς να τα αμβλύνει. Κομβική θεωρείται και η συνεισφορά της υδροθεραπείας, μίας άλλης μορφής θεραπείας που μπορεί να παρέμβει και να περιορίσει τα ελλείματα του ασθενούς που προκαλούνται από την νόσο του Πάρκινσον. ΣΚΟΠΟΣ: Στην παρούσα ανασκόπηση εξετάζεται το πως οι μέθοδοι, εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση και υδροθεραπεία μπορούν να βελτιώσουν τα συμπτώματα της νόσου, πόσο διαρκούν αυτές οι αλλαγές και εάν μπορούν να συγκριθούν με την παραδοσιακή φυσικοθεραπεία. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Έγινε λοιπόν αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Scholar Google και σε συγγράμματα φυσιοθεραπευτικού περιεχομένου. Αναζητήθηκαν άρθρα των τελευταίων χρόνων από το 2016-2021. Στην αναζήτηση χρησιμοποιήθηκαν οι όροι ‘’Parkinson disease’’ ‘’Parkinson disease and Rehabilitation’’ ,‘’Parkinson and DBS’’, ’’Parkinson and aquatic therapy’’. Κύρια κριτήρια πού λήφθηκαν υπόψιν ήταν η εγκυρότητα και η αξιοπιστία του άρθρου αλλά και να είναι επιστημονικά αποδεκτό. Επίσης, έπρεπε τα άρθρα να αφορούν στην νόσο του Πάρκινσον και να αναφερθούν οι θετικές επιδράσεις των μεθόδων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από την παρούσα ανασκόπηση έγινε γνωστό ότι τα νεότερα δεδομένα προτείνουν την εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση υποθαλαμικού πυρήνα (ραχιαία) σε χαμηλή συχνότητα ως επι το πλείστων για την παροχή βέλτιστων αποτελεσμάτων όσο αφορά τα κινητικά ελλείματα του Παρκινσονικού ασθενή, του τρόμου και άλλων συνοδών συμπτωμάτων που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς αυτοί. Επιπλέον, η υδροθεραπεία, μπόρεσε να αλλάξει την βάδιση των ασθενών αλλά και άλλων συμπτωμάτων σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι η κλασσική φυσικοθεραπεία, μετά από συνεδρίες 40-60’.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαχείριση του Πάρκινσον μπορεί να καταστεί εφικτή είτε χειρουργικά αλλά και μέσω της άσκησης στο νερό. Συνεπώς, η χειρουργική αλλά και η φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση του είναι απαραίτητη για τον ασθενή καθώς βελτιώνοντας τα συμπτώματα, η καθημερινότητα του αλλάζει και η ποιότητα ζωής του βελτιώνεται καθιστώντας τον ασθενή πιο ανεξάρτητο και ενεργό μέλος της κοινωνίας.