Ελαστικές μορφές απασχόλησης

Abstract

Τα τελευταια χρόνια με την αλλαγή του μοντέλου απάσχολησης, η εργασία έχει στραφεί στις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Δηλαδή, με λίγα λόγια, η διατήρηση των θέσεων εργασίας γίνεται αποδεκτή με οποιοδήποτε τίμημα, καθώς ο εργαζόμεμος βρίσκεται εξαρτημένος από τον εργοδότη του. Αξίζει να σημειωθεί, πως η σύμβαση εργασίας είναι η συμφωνία γραπτή ή προφορική, με βάση την οποία ένα ορισμένο άτομο (υπάλλλος, εργάτης κ.λπ.) που καλείται μισθωτός και αναλαμβάνει την υποχρέωση να παρέχει τις υπηρεσίες του για ορισμένο ή αόριστο χρόνο σε ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο (εργοδότης), έναντι συμφωνημένου μηνιαίου μισθού ή ημερομισθίου. Οι ατομικές συμβάσεις ορίζονται από το Π.Δ. 156/94, υπογράφονται υποχρεωτικά από τον εργαζόμενο και τον εργοδότη και αναφέρουν τους βασικούς όρους εργασίας, όπως τον τόπο παροχής εργασίας, την έδρα της επιχείρησης, την ειδικότητα του εργαζόμενου, το ωράριο, τις πάσης φύσεως αποδοχές κ.λπ. υπάρχουν δύο είδη σύμβασης εργασίας: σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου και η σήμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου. Σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου υπάρχει όταν δεν καθορίζεται η χρονική διάρκεια της δεν συνάγεται από το είδος και το σκοπό αυτής. Σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου υπάρχει όταν συμφωνηθεί ρητώς ή σιωπηρώς ορισμένη διάρκεια χρόνου εργασίας ή μέχρι την επέλευση ορισμένου γεγονότος. Στο τέλος της εργασίας παρατίθενται έρευνα. Σκοπός της έρευνας είναι να βγουν συμπεράσματα σχετικά με τις συμβάσεις εργασίας που υπάρχουν στην χώρα μας, τις αλλαγές που έφεραν οι εργασιακοί νόμοι τα τελευταία χρόνια φέρνοντας και ενισχύοντας τις νέες ευέλικτες μορφές, εάν τις γνωρίζει το εργασιακό δυναμικό και ποια η κοινή γνώμη για αυτές. Στη συνέχεια γίνεται ανασκόπηση της έρευνας όπου και γίνεται η αποτύπωση των αποτελεσμάτων με διαγράμματα και πίνακες. Στόχος της παρούσας εργασίας, είναι η ανάλυση των μορφών απασχόλησης σχετικά με το αντικείμενο της εργασίας μας, και γενικότερα όσον αφορά τις ευέλικτες μορφές εργασίας.