Διασφάλιση ποιότητας των παραγόμενων Λαβρών & Ιχθυδίων σε ιχθυογεννητικό σταθμό τσιπούρας.

Abstract

Σε αυτή την πτυχιακή εργασία ασχοληθήκαμε με την διασφάλιση της ποιότητας και ποσότητας των παραγόμενων λαρβών και ιχθυδίων σε έναν ιχθυογεννητικό σταθμό τσιπούρας. Η τσιπούρα (Sparus auratus) είναι ένα είδος υψηλής αξίας που καλλιεργείται στη Μεσόγειο Θάλασσα για τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Πιο συγκεκριμένα περιλαμβάνονται όλα τα στοιχεία ενός ιχθυογεννητικού σταθμού. Όπως για παράδειγμα όλοι οι κανονισμοί, όλα τα τμήματα ενός ιχθυογεννητικού σταθμού, τις διάφορες τροφές, την ποιότητα του νερού και τέλος, στην έρευνα πεδίου παρουσιάζονται μια καινοτόμος μέθοδος για τον έλεγχο των εργασιών που πρέπει να γίνονται σε έναν ιχθυογεννητικό σταθμό. Οι προνύμφες προέρχονται κυρίως από εκκολαπτήρια χάρη στην προοδευτική βελτίωση των τεχνολογιών που εμπλέκονται στην παραγωγή της. Οι προνύμφες τσιπούρας παρήχθησαν σε εμπορικό εκκολαπτήριο στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας ένα πρωτόκολλο χαμηλού κόστους σχετικά με τη ζωντανή τροφή και τις αρχικές τροφές. Συμπερασματικά αποδεικνύεται ότι η καινοτόμος μέθοδος είναι πιο αποτελεσματική και παρουσιάζονται κάποια από τα καινοτόμα συστήματα που θα μπορούσαν να κάνουν μείωση της χορηγούμενης τροφής, έτσι ώστε να γίνεται εξοικονόμηση της τροφής. ABSTRACT

In this thesis we worked on ensuring the quality and quantity of the larvae and juveniles produced in a hatchery for sea bream. Sea bream (Sparus auratus) is a high value species farmed in the Mediterranean Sea for the last two decades. In particular, all the elements of a hatchery are included. For example, all regulations, all sections of a hatchery, different foods, water quality, and finally there is a research field that shows an innovative method to control the work to be done in a hatchery. Its larvae are mainly derived from hatcheries thanks to the progressive improvement in the technologies involved in the production of fry. Sea bream larvae were produced in a commercial hatchery in Greece using a low-cost protocol referring to the live feed and the starter diets. In conclusion, it turns out that the innovative method is more effective and some of the innovative systems that could reduce the feed are presented to save the food. At this point we would like to thank our supervisor, Mr. Kanlis, for his decisive contribution to each phase of the present thesis, as well as its essential suggestions and the conclusions that have emerged from our discussions and which have been included in the text.