Επιτομή:
Η ανάπτυξη ενός συστήματος υγειονομικής περίθαλψης στην Ελλάδα περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα νόμων και ειδικών διατάξεων με πολλές μεταρρυθμίσεις. Η καταγραφή των νομοθετικών διατάξεων κάθε χρονικής περιόδου με την ανάδειξη των προβλημάτων που προκύπτουν, τοποθετείται σε πρώτη προτεραιότητα στην εκάστοτε διακυβέρνηση του ελληνικού κράτους. Η Πρωτοβάθμια Υγειονομική Περίθαλψη στην Ελλάδα, η Οργάνωση και Διοίκηση καθώς και η περίπτωση των Κέντρων Υγείας αποτέλεσε μία σημαντική προσέγγιση σχετικά με τη λειτουργία και την ενσωμάτωση πολλών στοιχείων για το ελληνικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας.
Είναι σύνηθες, κάθε τροποποίηση και μεταρρύθμιση στην Πρωτοβάθμια Υγειονομική Περίθαλψη να υπόκειται σε μία
οργάνωση και διοίκηση τέτοια, ώστε να πληροφορεί κάθε στιγμή τον πολίτη για κάθε παρεχόμενη υπηρεσία υγείας και μάλιστα υψηλής ποιότητας αλλά και να προσφέρει άμεσα πλήρες απασχόληση σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό και άλλους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.
Επομένως, η Πρωτοβάθμια Υγειονομική Περίθαλψη στην Ελλάδα, η Οργάνωση και Διοίκησή της με σημαντική περίπτωση την μελέτη των Κέντρων Υγείας να αποτελεί σημαντική παράμετρο ανάπτυξη και την αποδοτικότητα του συστήματος.
Η περίοδος μετά το 1980 χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια ανάπτυξης ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας, ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ραγδαία είσοδο νέων τεχνολογιών στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Η δομή και η οργάνωση ενός συστήματος υγείας εξαρτάται από την ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση μέσα στην οποία το κράτος λειτουργεί. Όπως ακριβώς υπάρχουν οργανωτικές και δομικές διαφορές ανάμεσα στα κράτη, αντίστοιχες διαφορές υπάρχουν και μεταξύ των συστημάτων υγείας.
